Heijendaalseweg 300, 6525 SM Nijmegen
024 - 355 80 29
sss.nijmegen@kloosterbrakkenstein.nl

Franciscus Wilhelmus Josephus van DEN BOSCH, sss, 60 jaar priester!

Op 24 juli a.s. zal het 60 jaar geleden zijn dat ik tot priester werd gewijd. Dat wilde ik wel eens vieren met mijn medebroeders en met de laatste twee van mijn familie. Maar nu is de coronacrisis erbij gekomen en daarmee rekening houdend moeten we het geplande feestje afzeggen. Misschien kunnen we het nog eens goed vieren, als wij bij Onze Lieve Heer zijn aangekomen. Om jullie toch een beetje van het feest te laten genieten, hier een verhaaltje over mijn leven:

In het noviciaat heb ik eens een boek gelezen van een Braziliaan Gustavo Corcao, dat vertelt hoe een man aan kanker leed en die wist dat hij nog maar een paar maanden te leven had. Hij had nog zoveel geld, dat hij nog drie maanden zijn medicijnen kon betalen en op die manier nog drie maanden kon leven. Iedere dag ging hij een stukje wandelen en daarbij zag hij eens in een café een meisje, dat de gebruikte glazen inzamelde en schoonmaakte. Dat meisje zag eens een rijke mevrouw die, met kostbare parels was opgesmukt. Voor de spiegel bekeek zij zichzelf en wenste ook eens zulke oorbellen te hebben. De zieke man zag haar en besloot haar in stilte zulke oorbellen te schenken, alhoewel dat een paar weken van zijn leven zou kosten vanwege de hoge prijs van de echte robijnen aan de oorbellen. Door een jongen liet hij die bij haar bezorgen en die vroeg daar ook nog eens geld voor.

’s Nachts op bed keek hij naar het kruis waaraan Christus hing en toen zag hij die wijde wondtekens als vijf kostbare robijnen en hoorde hij hoe Christus tot hem zei: “Wat jij voor de geringste van mijn broeders of zusters hebt gedaan, dat heb je voor mij gedaan.” Christus heeft niet alleen een paar weken van zijn leven voor ons gegeven, maar op het Kruis zijn hele leven. Waarom zou ik dan niet mijn hele leven voor Hem geven “pro vobis et pro multis”, voor Hem, voor de christenen en voor de heidenen? Daarom ben ik sacramentijn, priester en missionaris geworden.

Op 10 maart 1932 werd ik in Haps geboren en nog dezelfde dag door het doopsel in de parochie van het heilige Nikolaas opgenomen. Vóór mij waren er al een zus en een broer geboren en na mij kwam er nog een jongen bij. Op 6 februari 1934 stierf mijn vader aan longontsteking en acht maanden later werd er nog een jongen geboren. Toen stond mijn moeder er helemaal alleen voor om vijf kinderen groot te brengen en de boerderij in die crisistijd te runnen en schuldenvrij te maken. Als hulp hadden wij steeds een knecht om haar daarbij te helpen. Maar moeder kreeg het klaar, dat later vier van haar kinderen hun eigen boerderij hadden en ik mocht priester worden, alhoewel dat grote offers met zich bracht, zowel voor moeder als ook voor mijn broers en mijn zus. Op 29 december 1944 kwam ik in het klein seminarie van het bisdom den Bosch, wat erg duur was. Daarom veranderd ik na Pasen 1946 naar het klein seminarie van de Sacramentijnen in Stevensbeek. In september 1951 volgde het noviciaat op de Berckt in Baarlo en vanuit daar ben ik begonnen in 1953 aan de studies in Brakkenstein-Nijmegen. Op 24 juli 1960 werd ik hier in Brakkenstein priester gewijd en op 31 juli vierde de familie en de parochie van de heilige Nikolaas mijn eerste heilige mis in Haps….Op 17 september 1960 vertrok ik naar de missie in Mozambique, waar ik in oktober aankwam om op de missie van Sao Paolo de Messano als leraar Latijn en catecheet, later als econoom en boer, als novicemeester en kapelaan te werken in de wijngaard des Heren. De missieprocurator kwam in september 1968 samen met mijn moeder daar eens kijken hoe dat lukte. Later heb ik ingezien dat ik veel meer tijd geïnvesteerd heb in materiële zaken dan in het vormen van christenen en van nieuwe kloosterlingen. Begin 1971 werd ik om politieke redenen uitgewezen en ben dan op uitnodiging van een medebroeder naar Düren in Duitsland gegaan. Daar was ik eerst bezig met de jeugd en vanaf mei 1973 als kapelaan en vanaf oktober 1978 als pastoor in Sankt Peter Julian. 23 jaar was ik zielzorger, af en toe geholpen door een kapelaan. In 1985 kon ik als pastoor daar het zilveren priesterjubileum vieren met een prachtig feest zowel voor de familie als voor de parochie. Het was mooi dat zoveel medebroeders, familie en mensen uit Haps, o.a. het gemengd koor, de fanfare en het gilde, dat feest meevierden. Vanaf augustus 1987 tot februari 1988 mocht ik een half sabbatjaar doorbrengen in Brazilië, waar ik de theologie van de bevrijding studeerde en alle huizen van de Sacramentijnen kon bezoeken. In 2000 vierden we nog eens 40 jaar priester, maar het was het laatste feest want een paar maanden later werd de parochie opgeheven. Ik probeerde het na 30 jaren nog eens in Mozambique, maar de toestand was zozeer veranderd, dat ik het eenvoudig niet meer aankon. Daarom kwam ik begin 2002 naar Kerkrade, waar ik mijn oude dag doorbracht met eenvoudige diensten als de heilige Mis vieren, de Aanbidding en het begeleiden van de Erewacht van het heilig Sacrament en vanzelfsprekend mij voorbereiden op de dood. In deze tijd kon ik ook een meditatie over het Onze Vader, waarmee ik al sinds het scholasticaat bezig was, afmaken. Hier begonnen ook de bezwaren van de oude dag: eerste hartaanval, een heupoperatie, een operatie aan de prostaat, met alle gevolgen van dien. Ik had beloofd hier 10 jaar te blijven maar het werden er 16. Toen heb ik gevraagd om naar Nijmegen terug te keren en begin mei 2018 heb ik in Brakkenstein mijn intrek genomen. Hier kan ik iedere dag rustig een uurtje bij Onze Lieve Heer doorbrengen en de heilige Mis bijwonen, het koorgebed meebidden en ’s morgens en ’s middags een wandelingetje maken in het park. Het is goed zo. Met 88 jaren kan ik mij rustig voorbereiden op het moment dat de Heer mij naar huis roept.

Ik wil Onze Lieve Heer hartelijk danken dat Hij mij, ondanks vallen en opstaan, steeds geholpen heeft in de dienst aan Hem en mijn naasten. En ik dank allen van ganser harte voor alle vriendschap, die mij in deze 60 jaar betoond werd. En bid voor mij, arme zondaar, in het bijzonder op 24 juli, de dag van mijn priesterwijding.

Met hartelijke groeten!

Frans van den Bosch, sss

Één reactie

  1. Ine loeffen-weemen schreef:

    Hallo Frans, gefeliciteerd leuk je verhaal over je levensloop en mooie foto. Graag eens tot ziens. Groetjes cor en ine loeffen Panningen.i e

Laat een antwoord achter aan Ine loeffen-weemen Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *