Pater Fons

Een  jonge moeder vertelde hoe zij laatst haar kindje aan het voeden was,
terwijl het journaal aanstond.
Met het kindje in haar armen keek ze naar beelden van geweld
en van mensen op de vlucht.
Met een rilling dacht ze:
“In wat voor een wereld hebben wij ons kind gezet?”

Maar toen ze van het televisiebeeld naar haar dochtertje keek,
ging er iets anders door haar heen:
“Misschien kan ons kindje
die harde wereld een stukje beter maken!”

Wat die moeder deed, was heel mooi.
Ze kijkt naar een kind
en ziet de toekomst.
Met alle zorgen en vragen,
maar ook met hoop en dromen.
Ze ziet in haar kind zoveel moois,
dat ze haar leven in dienst van haar dochtertje wil stellen.
Het leven van dit kleine mensje eren,
omdat daar de wereld beter van kan worden.

Dát is ook de weg die Jezus ons voortdurend wijst.
Hij vertelt over zijn koninkrijk,
over een nieuwe wereld,
waarin vrede bestaat
en recht gedaan wordt.
Het is een groot project dat Jezus begonnen is,
nog steeds moet eraan gebouwd worden.

Maar het begint heel klein en bescheiden.
Niet door grote woorden of haantjesgedrag,
maar door het kleine te eren.
Niet door te overschreeuwen,
maar door te luisteren.
Niet door over anderen heen te lopen,
maar door dienstbaar te worden, dienaar van je naaste.
Zó begint dat grote Koninkrijk van God.

Jezus heeft er zijn leven voor gegeven.
Hij keek naar Gods mensenkinderen
en droeg hun zorgen, hun pijn en angst.
Zelfs de dood heeft Hij ondergaan, om ons het leven te schenken.

Jezus heeft dezelfde blik als die jonge moeder.
In een wereld die zo vervuld is van haat en onrecht
kijkt Hij met liefde naar Gods mensenkinderen.
Hij ziet iets in ons,
Hij gelooft dat wij in zijn Naam deze wereld kunnen veranderen,
dat onze armen kunnen omhelzen,
dat onze woorden kunnen troosten,
dat ons hart God dicht bij anderen kan brengen.

Dat is onze opdracht, onze Missie:
van deze wereld Gods wereld maken.
De apostelen moesten keer op keer leren hoe dat gaat.
Vandaag hoorden wij hoe twee van hen om een ereplaats vragen,
links en rechts van Jezus,
zoals de leiders van een land links en rechts van de koning stonden.
Maar dat is niet de Missie van een Christen.

Bij Jezus horen, dat verheft je niet boven het alledaagse leven, in tegendeel.
Het betekent:
kiezen voor zwakke mensen in je omgeving,
omkijken naar wie niemand anders omziet.

Wie naast Jezus staat, zal zeker niet altijd geprezen worden.
Soms zullen mensen zeggen dat je gek bent
of misbruik maken van je goedheid.
Jezus wijst ons niet de gemakkelijkste weg.

Wil je links of rechts van Jezus staan, dan moet je niet jezelf verheffen.
Je moet door je knieën om een ander op te rapen.
Wie groot wil zijn in Gods ogen, die mag zijn medemens niet uit het oog verliezen.
Wie zichzelf wil vinden, mag niet vergeten om anderen te zoeken.

Macht maakt relaties en verhoudingen stuk;
dat hoorde we in het Evangelie.
Wanneer de andere apostelen horen wat Jakobus en Johannes gevraagd hebben,
dan breekt even de eenheid.
Het verlangen naar macht brengt verdeeldheid.
Dat is zo in een relatie, in een vereniging, maar ook wereldwijd.
Jezus leert ons juist om naast elkaar te staan, dan pas wordt je echt gelukkig
en kun je anderen gelukkig maken.

De jonge moeder kijkt naar haar kindje
en voelt zich geroepen om dit kleine leven te eren
en zo de aarde te helen.
Dat is de weg is naar een nieuwe wereld,
naar het Koninkrijk van Jezus.

Amen!