Pater Aloys

Voorwoord bij de opening van de eucharistie viering van zondag 23 januari 

Deze morgen komen overal in de wereld mensen bij elkaar digitaal of fysiek om in het voetspoor van Jezus te luisteren naar zijn woord en verschillenden om het brood te breken in zijn naam. Wij zullen vandaag in de eerste lezing en het evangelie luisteren naar hoe de Joden bij elkaar komen om het woord te beluisteren, daarmee krijgen wij ook een kijk in het leven van Jezus hoe hij in de synagogen optrad.

Wij zijn vandaag ook hier in godshuis gekomen om het woord te belijden. In de gebedsweek voor de eenheid van de kerkenstaat het thema centraal: Licht in de duisternis. 

Wie wil er geen licht in de duisternis zijn. Maar wij weten dat kerk, als aardse gemeenschap soms geen optimaal licht geeft. Daarbij is er crisis in het sociaal maatschappelijke en in de gezondheid.

In deze verdeeldheid zitten we hier en willen wij er ons van bewust zijn.

Preek~overweging 

Dit jaar hebben Christenen uit het Midden-Oosten ons het thema van deze gebedsweek voor de eenheid onder de kerken aangereikt. Dit thema: “Licht in de duisternis.”, is afgeleid van het verhaal van de wijzen die het kind Jezus bezoeken en zoals dat staat bij Mattheus: “Op het zien van de ster”. Het gaat niet over ster van een zanger waarover wij deze week vaak gehoord hebben maar het gaat over de ster die de wijzen begeleiden naar het kerstkind. Deze wijzen worden van oudsher verbeeld in drie wijzen die de toenmalige bekende continenten vertegenwoordigen. Door de drie verschillenden kleuren en uitdrukkingen. 

Samen gaan zijn de ene weg zoals verschillende Christen van verschillende achtergronden ook de ene weg gaan. 

De Christenen uit Midden-Oosten die kleine minderheid zijn proberen vanuit hun gezamenlijk geloof dat Jezus Gods zoon is en verlosser overeenkomstig de bijbelse en kerkelijk traditie barrières weg te nemen tussen de kerken onderling en te zoeken naar goede verhoudingen tussen Christenen en andere religies. 

Zij willen ons van daag inspireren vanuit het thema: “Licht in de duisternis”. Met de lezingen vandaag kwam ik, zo gaat dat, op het psalmvers: Uw Woord is een lamp voor mijn voeten. Zoals de wijzen bij Mattheus door Herodes via de schrift Jesaja te horen kregen dat Jezus in Bethlehem geboren was. Zo krijgen de Christenen overal in de wereld vandaag het Woord te horen als een licht op onze weg. Jezus neemt ook hier een tekst uit Jesaja. In dit Woord vandaag ligt een grote verbindingssleutel voor alle mensen van goede wil. Oecumenische beweging gaat dan verder dan alleen in kerken maar gaat na alle mensen. Jezus is gekomen om aan armen de blijde boodschap te brengen, aan gevangenen hun vrijlating bekend te maken en aan blinden dat zij zien, om verdrukten te laten gaan in vrijheid, om genadejaar af te kondigen van de Heer. Als wij handen en voeten geven aan deze boodschap dan is Woord pas echt aan het werken. Hoe groter de verdeeldheid van Christenen hoe moeilijker het is om deze woorden van Jezus als kerk uit te stralen. Daarom moeten wij elkaar allereerst niet als concurrent zien maar als een van de wijzen met onze gaven en talenten waarover Paulus spreekt. Maar ook kijken na wat hebben wij samen. Wij hoeven onze liturgie niet hetzelfde te maken en wij mogen verschil van inzicht hebben. Maar in de woorden vandaag zit zoveel wat ons verbindt: 

Op diaconaal vlak kunnen de kerken samen zoveel betekenen. 

De voedselbank als voorbeeld. Jammer genoeg moet deze er zijn. Maar als wij deze ondersteunen dragen wij bij aan de boodschap van vandaag. Maar wat dacht u over de inzet voor het gevangenispastoraat. Mensen nabij zijn in hun gevangen- zijn. Hoe dan ook. 

Het bezoeken van zieken. Ik denk aan de zonnebloem afkomst van de vroegere ziekenbezoek groep. Ik denk aan Boszicht (verzorgingshuis) die voor een aantal uren iemand heeft aangestelt om de geestelijke nood van de bewoners vast te stellen en eventueel contact te leggen met de verschillende religies. Daardoor kan ik daar, vanuit de wijk, ook werken. Dat samen staan rond zieken vanuit de verschillende kerken zie ik ook in verschillende instellingen. Ik heb zelfs mee gemaakt dat mensen, door dat men iemand spreekt van een andere religie, zich weer konden verzoenen met hun eigen verleden en die van zijn of haar religie. Wij zijn er toch om te helen en niet om te verdelen? Als Christen kunnen wij zoveel samendoen. Jezus oproep kent geen muren en zijn inzet kent geen muren. 

Vele verhalen over hem spelen af in de buitenlucht,

 ……misschien ook goed omdat te beseffen ….of niet soms?