Heijendaalseweg 300, 6525 SM Nijmegen
024 - 355 80 29
sss.nijmegen@kloosterbrakkenstein.nl

Preek van de week – eerste zondag van veertigdagentijd

Pater Aloys

Er is een bekend lied van Herman van Veen dat zingt: “Als ik kon toveren dan deed ik het meteen.” En hoe vaak zouden wij willen toveren in ons leven. Deze week was ik bij een mevrouw op bezoek die zei: “Als ik die armen mensen in Oekraïne zie op de televisie dan zou ik ze graag in mijn huis opnemen.” Als iemand ziek is zouden wij hem of haar graag gezond willen hebben. Er zijn relatie in ons leven waarvan wij graag hadden dat er betere verhoudingen zouden zijn. Als kerk zouden graag onze boodschap overdragen aan de jeugd. Als ik kon toveren…..Het zijn begrijpelijk gedachten je zou zo graag willen ……en een toverstokje hebben.

Wij komen Jezus vandaag tegen in de kracht van de heilige Geest. Met het beste dat hij heeft. Hij is net gedoopt en gaat de woestijn in. Een tijd van bezinning zoals wij een tijd van bezinning in gaan, de veertigdagentijd. En dit jaren zullen verschillende geloofsgemeenschappen bij elkaar komen om vragen te beantwoorden over: “Wat vinden wij van de kerk?” Wij doen dat op 26 maart om 10.30 uur. Bij het beantwoorden van die vragen kan je op de proef gesteld worden. Je eigen idee vooral naar voren te brengen. Jezus wordt door vragen ook op de proef gesteld door de duivel. Een steen veranderen in brood. Heerser over alle koninkrijken en van een poort springen. Jezus weet van binnenuit dat je niet met de aarde kan spotten. Tot drie keer. Dat wil zeggen in de bijbel in dit geval. In Godsnaam kun je zomaar niet boven mensen staan. Het mooie van dit verhaal is dat de duivel goed op de hoogte is van de bijbel. De duivel neemt tekst uit hun context en gebruik het in zijn eigen “voordeel”. Maar Jezus blijf op twee benen op de grond staan. En laat zich niet van de wijs brengen. Hij is in de Jordaan met de mensen gedoopt. Hij is de menselijk weg gegaan. Hij blijft bij het wezen waar het om gaat namelijk: Gods Woord van leven. Dat is een Woord van leven en niet van dood, niet van macht of aanzien. Een Woord dat er voor ieder mens wil zijn. Niet zomaar een enkeling. Als de kerk het synodaal proces gaat beginnen dan gaat niet om macht en aanzien. Zij wil niet boven de mensen staat maar met ieder van ons nadenken over: Hoe kunnen wij brood zijn voor mensen? Met andere woorden: Hoe kunnen wij dienstbaar zijn aan de wereld? Daarom is mooi dat juist in deze veertigdagentijd wij een bezinningsmoment hebben bij de vragen over de toekomst van de kerk. Wat wij als geloofsgemeenschap verlangen en wat wij willen betekenen. Deze tijd is daar voor de juist tijd. Zoals de eerste lezing van vandaag ons herinnert aan de uittocht uit Egypte. Ons herinnering hoe God met mensen om gaat en met ons begaan is. God wil niet boven mensen staan maar met mensen gaan. Hij wil de mensen niet kleineren. Maar de mensen de waarden geven die de mens toekomt. Niet groter of kleiner dan je bent. In wezen is de mens goed genoeg. Hij hoeft niet te toveren en anders te zijn. Hij is beeld van God!!Laten wij deze tijd gebruiken om God niet voor ons kar te spannen maar hem de plaats te geven die God toekomt. Dan krijgt de kerk op haar plaats de plek die haar toekomt. Ik wens ons allen een tijd van genade toe. Een goede tijd.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *