Palmzondag 10 april, Pater Jim

Het is eigenlijk te veel voor één viering. Binnen een half uur leiden de lezingen ons eerst naar de top van het “Hosanna”, en storten ons dan in de diepte van het kruis. Eerst de weldadige takken van palmbomen, dan het harde hout van het kruis. Palmzondag en passiezondag. Het is veel om mee te maken, voor wie vandaag naar de kerk gaat. Maar meer nog voor Jezus, die dit binnen enkele dagen in werkelijkheid doormaakte. 

Hoogte en diepte vlak bij elkaar. Het zegt iets over de grilligheid van de wereld. In Oekraïne leefden nog maar kort geleden de meeste mensen een vreedzaam bestaan. Nu verkeren ze in de diepe ellende van een oorlog. 

Twee jaar geleden in woonden in ons land vele ouderen naar tevredenheid in een zorgcentrum, maar plotseling werden ze wegens het corona-virus volledig afgesloten van de buitenwereld, en dat zorgde voor grote eenzaamheid. 

Het kan ook in elk persoonlijk leven gebeuren: je denkt volkomen gezond te zijn, maar dan blijk je een ernstige ziekte onder de leden te hebben die je leven overhoop haalt.

De feestelijke intocht in Jeruzalem en de dramatische kruisiging op Golgota zitten op Palmzondag in één viering. De gedachte van de Kerk daarbij is dat we ons zo aan het begin van de Goede Week geestelijk kunnen voorbereiden op de dingen die komen gaan. 

Vandaag lopen we in twee evangelielezingen met Jezus mee op zijn weg naar Jeruzalem, en van Jeruzalem naar Golgota. Dat biedt gelegenheid stil te staan bij de hoogte- en dieptepunten in ons leven en onze wereld. Maar het nodigt zeker ook uit om ons te richten op Jezus, op wat Hem is overkomen, en wat Hij voor ons heeft gedaan. 

We kunnen ons aansluiten bij Maria, die Jezus volgde tot aan het kruis. Zij deed dat niet voor zichzelf. Integendeel, die nabijheid maakte het lijden en sterven van haar Zoon voor haar alleen maar moeilijker. Zoals de oude Simeon dertig jaar eerder in de tempel tegen haar had gezegd: “Uw ziel zal door een zwaard worden doorboord.” Dat gebeurt op Golgota, in dit passieverhaal. Maar misschien herinnert Maria zich ook die andere woorden van Simeon; hij noemt Jezus het heil voor alle volken en een stralend licht. 

Om voor ons dat licht te kunnen zijn, was Jezus bereid zijn leven te geven – het Lam Gods dat de zonden van de wereld wegneemt, het licht dat voor ons de weg naar de Vader zichtbaar maakt en opent. Christus is voor ons het licht in de duisternis van deze wereld, om, zoals Zacharias zegt in zijn lofzang, “onze voeten te geleiden op de weg van vrede”. Vrede – dat is wat we zo hard nodig hebben. Vrede tussen landen, onder elkaar, en in onszelf. 

Vandaag gaan we met Jezus mee in zijn lijden. En we mogen Hem ook volgen in zijn laatste woorden aan het kruis: “Vader, in uw handen beveel ik mijn geest.” Dat betekent niet dat we de wereld nu moeten verlaten, maar wel dat we ons in goede en in slechte tijden gedragen mogen weten door onze Vader die in de hemel is.