Zondag 16 oktober, Pater Aloys
De leerlingen van Jezus wisten wat bidden was. Vorige week hebben wij nog een stukje uit hoofdstuk 17 van Lucas evangelie gelezen waarin er tien melaatsen tot Jezus kwamen met een gebed: Heer Jezus ontferm U over ons. Zij baden tot Jezus omdat zij genezen zou worden. En zij werden bevrijd van de melaatsheid.
Na dit gebed en de genezing gaat Lucas in hoofdstuk 17 verder, verzen die op deze zondagen niet worden voorgelezen, waarin Jezus vertelt dat het einde der tijden niet waar te nemen is. Jezus weet maar al te goed dat wij soms “te menselijk” denken. Dat wij alles gelijk zouden kunnen waarnemen en in dat verleende moeten wij misschien ook het hoofdstuk vandaag verstaan. Waarin hij oproept om met bidden niet te stoppen.
Hij geeft een voor beeld van iemand die maar blijft zeuren. Herkenbaar voor ons? Een buurvrouw die maar langskomt om iets te vragen. Een telefoontje van iemand. Je ziet op je mobiel zijn of haar nummer en je druk het weg. Even geen zin. Maar bij de zoveelste keer beantwoord je haar of hem. Zo moet je met God om gaat. Zegt Jezus.
En dan kom ik aan de keukentafel bij een man die zegt: Ach pater u kunt mooi praten maar mijn vrouw is toch overleden. Of ik ben toch ongeneselijk ziek terwijl ik veel gebeden heb. Daar tegen over vind ik aan diezelfde tafel mensen die steun vinden in het gebed. Mensen die hun leven op de rit hebben omdat zij vertrouw vol blijven bidden.
Eigenlijk wil Jezus ons aanmoedigen om met God in gesprek te gaan zoals je met een vader of moeder in gesprek blijft. En zoals in ieder relatie er momenten zijn dat het gesprek vast loop zo kan dat in het gesprek met God ook zijn. Maar hij blijf open staan voor jou dat horen wij vandaag.
De komende tijd zullen wij weer Allerheiligen vieren. Er zijn verschillende heiligen die de nacht van hun geestlijkleven hebben geleden maar door volharding toch God gevonden hebben. Maar ook bekende personen uit de bijbel hebben met God gesproken in tijden van tegenslagen. Ik hoor Abram die spreekt met God: “Als er nog tien rechtvaardigen zijn zul je de stad dan behouden?” Maar wat dacht u van de man Job die tegenslag met tegenslag te verwerken had. Zij blijven volharden in het gesprek met God. De lezingen van vandaag zeggen dat ook. De hand die omhoog geheven wordt als symbool van volharding in de eerste lezing. Paulus die schrijft: verkondig het geloof te pas en te onpas. En Jezus die ons oproep te volharden in gebed in goede en slechten tijden.
Het is vorm van groeien in geloof omdat wij geluk zullen vinden. Omdat ons leven verdiept wordt.
Omdat het leven te kostbaar is of niet soms???