Heijendaalseweg 300, 6525 SM Nijmegen
024 - 355 80 29
sss.nijmegen@kloosterbrakkenstein.nl

Preek van de week

Zondag 6 november, Pater Jim

Ik zal het u eerlijk zeggen: die eerste lezing van vandaag vond ik niet erg… uitnodigend. Het is een akelig verhaal over marteling, oorlog en moord. En ik dacht: dagelijks komen marteling, oorlog en moord al via de media de huiskamer in. Moeten we het daar op zondagmorgen in de kerk dan ook weer over hebben? We vieren hier toch de eucharistie, en dat betekent ‘dankzegging’. Maar als je leest over die gruwelen, dan voel je de dankzegging niet meteen opborrelen.

Die lezing komt uit de Makkabeeën, een boek dat sowieso al opvalt door het vaak stevige taalgebruik. Het gaat hier over een vreemde koning die het joodse volk onderdrukt. Hij maakt van de heilige tempel in Jeruzalem een heidense instelling, en hij eist van de joden dat ze hun religieuze gebruiken loslaten en die van de koning overnemen. Hij gebruikt grof geweld om zijn doel te bereiken. We horen over een moeder en haar zeven zonen, die zich verzetten. Hoe ze heten, weten we niet. Wel dat het slecht met ze afloopt. 

Afgelopen week was ik enkele dagen in een bezinningscentrum, dat gevestigd is in een voormalig klooster van behoorlijke omvang. In dat centrum zijn honderd vluchtelingen uit Oekraïne ondergebracht. Er zijn vooral vrouwen en kinderen, want, zoals u weet, het is de meeste mannen nu niet toegestaan hun land te verlaten omdat ze beschikbaar moeten zijn voor de strijd. 

Het is er oorlog, want een vreemde koning, in de persoon van een president, is het land binnengevallen. Als het aan hem ligt, verliezen de Oekraïners hun vrijheid, hun politieke en economische systemen, en worden ze opgenomen in de cultuur en structuur van de bezetter. Dat streven van die president gaat gepaard met veel marteling, oorlog en moord, zo blijkt uit de berichtgeving. In dat opvangcentrum waar ik van de week was, zitten mensen die hun dierbaren hebben moeten achterlaten, en die vaak in grote onzekerheid verkeren over hun lot. 

Dus ja, misschien moeten we het op zondagmorgen in ons vredige kerkgebouw toch hebben over dingen die moeilijk zijn om naar te kijken. De kerk is immers geen bubbel in de samenleving, waar het kwaad wordt buitengesloten, waar we tevreden zijn over onszelf en de welvaart die ons over het algemeen ten deel valt. Tevredenheid op zich is natuurlijk prima en laten we vooral genieten van al het goede dat ons is gegeven, maar laat het daar niet bij blijven.

We zijn op allerlei manieren met elkaar verbonden, en met de buitenwereld. Het goede wat we hebben, mogen we delen. We hebben een geloof, en misschien kunnen we daar ook iets van delen. 

In de eerste lezing horen we welke enorme kracht die moeder en haar zonen putten uit hun geloof. Een van hen zegt tegen de koning: “Booswicht, gij kunt ons wel het tegenwoordige leven ontnemen, maar de Koning der wereld zal ons laten opstaan tot een eeuwig leven.” En een ander: „Het is niet zo erg om door mensen omgebracht te worden, wanneer wij mogen vertrouwen op Gods belofte dat Hij ons weer zal laten verrijzen.” Hun geloof in een leven na dit leven helpt ze het leed te doorstaan. 

Dat we dit zo aangereikt krijgen in een zondagse schriftlezing, wil niet zeggen dat we op die manier de medemens in nood moeten aanspreken. Dat we zeggen: ach, uw lijden in het heden is maar betrekkelijk want er is leven na de dood. Het lijkt me dat je in zo’n opvangcentrum niet op die manier in gesprek gaat met gevluchte Oekraïense moeders en kinderen. En ook niet met mensen in je omgeving die een ernstig lijden te verduren hebben. 

Dat lijkt me dan ook niet de boodschap in die eerste lezing van vandaag. Evenmin in het evangelie, waar Jezus spreekt over een leven na de dood. De kern van de boodschap is: hoop. Hoop in dít leven. De apostel Paulus zegt het zo mooi in de tweede lezing: “Moge God onze Vader, die ons zijn liefde heeft betoond en die ons eeuwige troost en blijde hoop heeft geschonken, uw harten bemoedigen en sterken.” 

Hoop is een geschenk van God. Om licht te brengen in ons leven, hier en nu.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *