Zondag 9 april, Eerste Paasdag, Pater Aloys

Paasmorgen 

Ik weet niet of u zorgen maakt over de toekomst? Je hoort over oorlogen, geweld op straat, mensen die worden omgebracht met geweld, burenruzie en geweld in het voetbalstation. Daarnaast hoor je over de nasleep van het coronavirus. Mensen die door dit virus niet meer kunnen werken en het niet zien zitten. In deze dagen hoorde ik dat nogal wat jongeren het moeilijk hebben sinds de coronacrisis. Geestelijk zitten zij er doorheen. Een deskundig sprak daarover: Jongeren hebben naast hun ouders, broers of zussen en vrienden geen netwerk waar zijn “gewoon” op terug kunnen vallen.Vroeger was er voor de jeugd nog een kerk. 

De kerk had ook, aldus mevrouw, een negatieve kant maar ook een functie waarbij men het nodige kwijt kon bijvoorbeeld: door een biecht. Er was een dominee of een pastoor waar zij hun verhaal konden doen. Dat is er niet meer en er niets voor inde plaats gekomen. Jongeren worden nu naar psychiater gestuurd terwijl het in de meeste gevallen zo’n netwerk, waarover ik zojuist gesproken heb, voldoende zou zijn en dichterbij. Aldus deze deskundiger. Zorgen maken wie maakt dat niet. Ook de leerlingen en de vrouwen rond Jezus maken hun zorgen immers hun Meester is gestorven. De Meester die zoveel voor hen betekent heeft. Hij liet mensen opstaan, gaf vergeven en toekomst en nu hebben zij Hem gedood. Hoe moet dit verder?

De vrouwen, verblind door het gebeuren, komen nu bij zijn het graf en zien dat de steen weg is maar kijken niet verder. Vlug gaan zijn naar de leerlingen waarop twee van de leerlingen naar het graf gaan. Nu moet u naar de bewegingen kijken. De ene leerling komt bij het graf en kijk naar binnen. De tweede leerling Petrus komt bij het graf en gaat naar binnen. Gaat verder dat de twee daarvoor. Je zou kunnen zeggen het is graf schending. Hij gaat als het ware over de grens heen om meer te weten te komen van Jezus. Het zijn, zo zou je kunnen zeggen, de drie fase van geloven. Aan de buitenkant blijven en toch iets willen. De tweede buiten blijven en verder willen zoeken en de derde, Petrus die naar binnen gaat. Het graf werkelijk wil zien en dan ook kan zien dat Jezus leeft want de zwachtels met de zweetdoek liggen er en het lichaam is weg. Hij ontdek dat God een God van levenden is en niet van doden. Dit geloof mogen wij als kerk uitdragen. Dat dood niet het einde is. Dat als je het niet ziet zitten en altijd uitkomst is. Oké je kan een keer een fout gemaakt hebben. Je kan het moeilijk hebben maar weet je leven is te kostbaar. De verrijzenis van Jezus is niet alleen een keer op een dag dat jij doodgaat maar hij wil ook hier en nu opstandig en leven zijn. Dat moet de kerk laten zien door mee te leven met de mensen in de wijk, in de straat en christenen met elkaar. Het vuur dat wij de afgelopen nacht hebben ontstoken hier in de kerk moeten wij uitdragen. Warmte en liefde. Om voor ieder mens een open oor te zijn. En dat gebeurt al!! O ja dat gebeurt al!!Maar met Pasen zeggen wij dat nog eens. Laten wij niet blijven zitten bij de buitenkant maar laten elkaar stimuleren om de binnen kant open te doen. Niet de wetjes als woordelijk richtlijnen maar het hart. 

Dat wens ik u van harte toe met Pasen.