Zondag 23 april, 3e zondag Pasen, Pater Jacques
Onderweg ben je met mensen maar ook met God. Hij is immers met ons verbonden sinds het eerste begin. Jezus is vanaf zijn menswording eveneens op weg met God, zijn Vader en met zijn ‘ouders’ Maria en Jozef. Het op weg zijn met God en mensen wordt pas echt zichtbaar in de drie jaar van zijn openbaar leven als Hij met zijn leerlingen reist van Galilea naar Judea.
Veel daarvan wordt zichtbaar in zijn nachtelijke gebeden en het onderricht aan de leerlingen en het volk met de bijbehorende tekenen of wonderen. Het is een pelgrimage van vertrouwen die vorm krijgt in het alledaagse leven en door de dood heen, in het nieuwe of verrezen leven. De eenduidige bedoeling is onze verlossing, van ieder afzonderlijk en van ons allen samen als een gemeenschap van mensen. Jezus geeft zichzelf op het kruis als voedsel voor deze reis, voor het hoopvol onderweg zijn met als bestemming zijn hemels thuis.
Beide Emmaüsgangers zijn met de andere leerlingen hoopvol onderweg met Hem totdat de pelgrimage wordt ‘onderbroken’ door Jezus’ lijden, dood en begrafenis. Dat Hij, zoals beloofd, verrezen is op de derde dag dringt maar heel langzaam tot de meesten van hen door. In onze tijd speelt dit ook een rol mede omdat de verrijzenis zo moeilijk te vatten is. De Franse spirituele kunstenaar Arcabas, wiens eigenlijke naam Jean-Marie Pirot is, heeft het verhaal van de Emmaüsgangers kleurrijk weergegeven. Tijdens een lezing van de toenmalige vicaris-generaal van ons bisdom, pater Wim Van Meijgaarden s.s.s, werd ik diep geraakt door de wijze van verbeelden maar ook door de diepe en intense kleuren. Zelfs zodanig dat ik het moment dat Jezus bidt, dankt en het brood met hen deelt, gebruikt heb op de voorkant van de uitnodiging voor mijn priesterwijding. Hierin herken ik ten diepste Jezus zelf en zijn bedoeling met ons als kinderen van God de Vader…
De apostel Petrus houdt zijn eerste grote toespraak of maidenspeech op de dag van Pinksteren, vlak nadat de Heilige Geest over hem en de anderen is neer-gedaald. Hij spreekt tot de Joodse mannen uit de diaspora die vanwege het Joodse Wekenfeest in Jeruzalem zijn, alsook tot de aanwezige inwoners. Allen zijn onderweg in geloof. Petrus gebruikt het krachtige en voor Joden belangrijke woord ‘Luistert’ zoals Mozes dat ook gebruikt als hij het volk bekend maakt met allereerste gebod van de Joodse Wet aangaande de ene God: ‘Luistert, Israël…’. In zijn boodschap verwijst de ‘eerste’ apostel naar koning David aangaande het leven, sterven en opstaan uit de doden van Jezus, de beloofde Messias. David heeft, met het oog op Jezus de Nazareeër zoals Hij bekend is onder het volk, gedurende zijn leven de profetische woorden gesproken die iedere Jood kent: ‘de Heer van mijn heer’. Petrus’ boodschap is net zoals de schilderijen van Arcabas, veelkleurig en indrukwekkend. Het gaat immers over licht en donker, leven en dood, God en mensen. Het gaat over de liefde van God…
In zijn eerste brief benadrukt dezelfde apostel opnieuw het belang van de persoon van Jezus Christus en zijn levenwekkende boodschap. Hij zegt immers dat het geloven in God, in de persoon van zijn mens geworden Zoon, gelijk staat aan het hopen op God. Hij leeft voor altijd en nodigt ieder van ons uit om het nieuwe leven met Hem te delen…
Twee leerlingen zijn op de dag na de Joodse Sabbat, de achtste dag volgend op de Joodse week van zeven dagen, teleurgesteld en intens verdrietig op weg naar Emmaüs. Zij keren, ondanks de krachtige getuigenis van enkele vrouwen dat Jezus leeft, terug naar het ‘oude’ leven. Het onderweg zijn is een ‘donker’ plaatje met weinig tot geen kleur, totdat Jezus zich incognito bij hen voegt allereerst informerend maar wel al zeer betrokken. Het overkomt ons toch ook regelmatig? Even later brengt Hij ‘licht’ in de donkerte van het bestaan door hen bij de hand te nemen, het gebeurde te duiden en door terug te verwijzen naar de profeten, de boodschappers van God uit het verleden. Zijn woorden raken de beide mannen recht in hun hart en hun leven krijgt opnieuw kleur. De hoop is uiteindelijk toch nog niet vervlogen. Zij staan opnieuw in vuur en vlam voor Gods bevrijdende en vreugdevolle boodschap. Als Jezus, na enig aandringen van de beide mannen vanuit de Joodse plicht tot gastvrijheid, het brood neemt, dankt en deelt, breekt het licht ten volle door in het ‘schilderij’ van het Emmaüs-verhaal. Hij leeft! Zij willen deze ontmoeting echter niet alleen voor zichzelf houden en keren snel terug naar hun medebroeders in Jeruzalem. Aldaar worden zij bevestigd in hetgeen zij hebben meegemaakt, omdat zij horen dat Jezus ook aan Petrus is verschenen. Even later zal Hij opnieuw en onverwacht in hun midden zijn, hetgeen allen vervult van een grote vreugde. Het ‘voelt’ als de kleurrijke regenboog die aan de hemel verschijnt na een fikse regen en of onweersbui…
Herkennen wij dit ook in ons eigen leven? Tijdens mijn priesteropleiding kon een bezoek aan de kapel of een wandeling in de Bossche Broek, een groot en waterrijk natuurgebied in de buurt, de zon opnieuw doen doorbreken in mijn leven. Alles kreeg dan opnieuw diepe en intense kleuren zoals bij de genoemde schilder. Prachtig toch!? De boodschap ‘Jezus leeft’ doet keer op keer hetzelfde in het leven van eenieder die werkelijk in Hem gelooft … AMEN