Zondag 7 mei, 5e zondag van Pasen, Pater Aloys

Als u de kroning van de koning van Engeland hebt gevolgd kon u zien hoeveel verschillende taken er zijn in een gemeenschap en hoeveel symbolen er werden aan gedragen. Als een gemeenschap of een bedrijf groeit wordt de vraag gesteld. Hoe houden wij het overzicht? En dan groeien er verschillende taken of functie. Dat was ook bij de eerste Christenen, zo hoorden wij dat bij de handelingen van de apostelen. Men had het overzicht niet meer en daar moest iets aan gedaan worden. Want men kan de armen en de mensen die minder hebben niet te kort schieten. Men wil een thuis zijn voor alle mensen. En het diaken-zijn werd geboren. Een ambt dat in onze kerk, sinds het tweede Vaticaans concilie weer in ere heeft hersteld. Was het lang een ambt dat gebruikt werd als een opstap om priester te worden. De meesten van ons kennen dat. Je werd eerst sub diaken en dan diaken gewijd met als “einddoel” het priesterschap. Sinds de zestiger jaren is de diaken weer een eigen ambt met een eigen verantwoordelijkheid. Nog steeds wordt er meer aandacht gegeven aan priesterwijding dan aan een diakenwijding. Wij zitten nog steeds in een “Priesterkerk”. Terwijl wij de taken om leiding te geven aan onze kerk meer en meer verdelen over verschillende functie en personen. 

Ook andere kerken kennen de functie van een diaken. De oosterse kerken, waar het vooral in de liturgie zijn functie heeft, de P.K.N.-kerk waar het vooral een ambt voor een van de gemeente leden is, die zorgt voor de armen. De diaken staat als symbool van menselijke dienstbaarheid als “opdracht” van Christus. In onze kerk heeft hij een stola dwars over het lichaam hangen. Het wil, hoogstwaarschijnlijk, ons herinneringen aan de voetwassing van Jezus tijdens het laatste avondmaal waarbij men de handdoek dwars over het lichaam liet hangen. Daarmee verwijst de stola gelijk aan het dienstbaar zijn aan elkaar en de wereld om ons heen De diakenwijding is een belangrijke wijding. Niemand in onze kerk kan priester of bisschop worden zonder dit ambt te hebben ontvangen. Daarmee staat dit ambt als dragen van alle ambten in onze kerk waarvan zij de basis is: Dienstbaar zijn. 

Wij horen Jezus vandaag zeggen, met andere woorden, maar hij zegt: Ik ben niet gekomen voor mijzelf. God is niet gekomen voor zichzelf maar om jou te dienen. Dat het kwaad jou niet zal overheersten. Dat de duisternis jou niet over heerst. Dat het kwaad er is, beluisteren wij in de lezing van de handelingen. Immers een groep wordt achtergesteld en terecht zegt de leiding: Dat kan niet. De kerk van alle tijden moet zich bewust zijn dat ook in hun midden er te korten kunnen zijn en daaraan moet gewerkt worden zoals bij de handelingen van de apostelen. Daarom is het goed dat er een synode is in oktober over: “samen kerk zijn”.Hoe moeten wij verder gaan als kerk? 

Immers ieder tijd kent zijn eigen noden en antwoorden daarop      

                                Of niet soms …?