Heijendaalseweg 300, 6525 SM Nijmegen
024 - 355 80 29
sss.nijmegen@kloosterbrakkenstein.nl

Preek van de week

Zondag 28 mei, Pinksteren, Pater Fons

Afgelopen woensdag was in het journaal een boswachter te zien die enthousiast vertelde over het bos bij Leusden. Misschien heeft u het gezien. 2 jaar geleden was Leusden en omgeving getroffen door een zware valwind. Huizen werden beschadigd en een groot stuk bosgebied vernield. En nu, 2 jaar later is er een nieuwe biotoop, een habitat voor allerlei insecten ontstaan tussen de omgevallen en dode bomen. Nieuw leven. En dus een enthousiaste boswachter.

Een storm, een valwind, orkanen, die wij zelfs namen geven, verwoesten alles op hun weg wat niet stevig  gebouwd is. Het is een enorme kracht.

Zo is het ook met de adem, de wind, de geestkracht die van God komt – adem, wind, geest is allemaal hetzelfde woord. 

Met zijn adem doet God de eerste mens opstaan die hij vervolgens tot man en vrouw maakt. Nieuw leven.

Die stormwind lijkt te verzwakken, maar dan komt de zondvloed en Noach die de duiven uitstuurt op zoek naar groene grond. Nieuw leven.

De geest wekt Abraham op, en richt het volk Israël op, dat soms lijkt ten onder te gaan, maar weer steeds opstaat. Nieuw begin.

Dan intensiveert de adem, de wind zich in Jezus en vervolgens vult die het huis met de eerste leerlingen, met de broeders van Jezus, die aanvankelijk vijandig stonden tegenover Jezus, en zijn moeder Maria.

Die hevige wind heeft net zoals de orkanen een naam. 

Geen jongens- of meisjesnaam, maar namen als liefdeik zal er zijnGodbemin je naasteheb de vreemdeling lief, – die laatste tekst komt nog vaker voor dan ‘bemin je naaste’- Jezus Christus, kerkvergevinggeestkracht.

Heel het huis raakt vol van Gods adem. Als een vuur dat om zich heen grijpt, worden allen daarin gedoopt. 

De bewoners gaan in talen spreken – ze brengen onverstaanbare klanken uit. 

Ze zijn het nuchtere denken voorbij. Enthousiaste mensen….

En op een of andere manier horen de joden waar ze ook geboren zijn, dat de bewoners van het huis ‘Bijbels’ praten. Het zijn nota bene Gallileeërs, in hun ogen eigenlijk meer heidenen zijn dan joden. Maar nu horen ze hun eigen Bijbels geloof verkondigen door die heidense mensen. 

Het is een verwarrend gebeuren. Een heftig gebeuren. 

Door de wind en het vuur wordt alles weggenomen wat zich tegen God stelt: eigendunk, rivaliteit, het beschuldigen van anderen, het geen oog hebben voor de vreemdeling.

En dat op Pinksteren, oorspronkelijk een oogstfeest, waarop ook gevierd wordt dat de Thora, de wegwijzer, de wet, aan de joden werd geschonken vanuit de berg Sinaï. 

Pinksteren wordt zo de geboortedag van het christendom, van de Kerk. 

Het is ondanks de heftigheid een vrolijk gebeuren. 

Een geboorte……nieuw leven


Maar is die adem, geestkracht, wind er nog steeds? We kunnen het gevoel hebben dat we midden tussen allerlei afbraakprocessen zijn. 

De kerk in het westen brokkelt af en wat ervan overblijft lijkt verstard, zielloos, ademloos, versteend. (Zoals dat bos in Leusden na de storm)

Onze Nederlandse en Europese samenleving lijkt versleten en verouderd. 

En misschien nemen we ook bij onszelf de veroudering waar, niet alleen lichamelijk, maar ook dat we ons moe voelen – een gevoel dat we dit al eerder hebben meegemaakt en dat alle pogingen tot vernieuwing op niets zijn uitgelopen. Het besef dat we de toekomst niet in handen hebben.

Maar de eerste jaren van het christendom waren ook niet zo florissant. 

Het verhaal in Handelingen klinkt wat verward. 

En er was veel verwarring in de jonge kerk. De eerste christenen hadden veel conflicten en worstelden met vele vragen. Waar bleef het rijk van God, de tijd dat God zou regeren dat door Jezus was beloofd?

Kon je christen zijn zonder tegelijk jood te zijn? 

Hoe moest je omgaan met bezit; kon je dat wel voor jezelf houden? 

Wat was het belang van die tongentaal? Ging het daarom of veel meer om dienstbaar te zijn elke dag weer? 

Wat betekende de fundamentele gelijkheid van vrouwen en mannen? 

Het aantal christenen was gering- zelfs in grote steden konden ze samenkomen in een behoorlijk groot woonhuis. Zo weinig waren er.

Ik vertrouw dat Gods geestkracht ook nu door de wereld trekt.. Misschien wel in en door mensen van wie wij het niet verwachten, zoals de Judeeërs in het verhaal niet verwachten dat die halve en hele heidenen uit Galilea de Bijbelse taal kennen. Misschien wel op de bisschoppensynode over de kerk later dit jaar. Nieuw leven voor de kerk???…die stevig gebouwd is op de rots, op Petrus en zijn opvolgers.

Misschien is die geestkracht minder hoorbaar en is ze meer gaan worden als het suizen van de wind, die vooral te vinden is in het midden van het gewone leven, waar mensen elkaar verdragen en de kracht hebben elkaar te aanvaarden, het

vreemde in de ander te verwelkomen, te vergeven.

We hebben de toekomst niet in de hand. We hebben ons leven niet in onze hand. 

Maar we kunnen hopen en dit betekent proberen metterdaad de deuren en ramen van ons huis openstellen, zodat Gods adem, Gods wind vrij spel krijgt en alles in ons wegneemt wat obstakels oproept.

Maken we ruimte in onszelf voor de adem van God zodat we nieuw geboren worden. Laten we maar gaan zingen. ‘De Geest des Heren heeft een nieuw begin gemaakt.’ Zingen staat nog het dichts bij het spreken in talen. En bidden we dat alle verstarring in ons zal wegwaaien en verbranden, zodat we voluit leven, ‘de Geest herbouwt wat is vernield’, Nieuw Leven.

Amen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *