Zondag 2 februari, Maria Lichtmis, pater Jim
Vooraf gaande werd er een lichtje aangestoken op het altaar ivm het overlijden van Andre Arts, een trouwe kerkganger die op 30 januari overleden was.
Zijn uitvaart in onze kerk is a.s vrijdag 7 februari om 13.30 uur
Vandaag, 2 februari, hebben we een bijzonder rijke zondag, met maar liefst vier thema’s. Het eerste thema is de Opdracht van de Heer in de tempel, waarover het straks gaat in het evangelie. Het tweede thema komt uit de traditie: veertig dagen na de geboorte van Jezus wordt de terugkeer van Maria in het openbare leven gevierd, en dat noemen we Maria Lichtmis. Het derde thema: dit is ook de Dag van het Godgewijde leven, ofwel: een dag voor de religieuzen; net als Jezus zijn zij opgedragen aan de Heer. Het vierde thema hoort bij onze congregatie: 4 februari is de geboortedag van onze stichter, pater Eymard, en dat vieren we vandaag. Kortom, een rijke dag. Met de traditie van de lichtjes, en die worden zodadelijk gezegend.
Alle kerkgangers hadden vooraf een kaars gekregen die na de inleiding ontstoken werd i.vm. Maria Lichtmis.
Daarna ging pater Jim al zegende met wijwater door de kerk. Na het staande gezongen “Eer aan God in den hoge”, werden de kaarsen gedoofd en konden de mensen deze gezegende kaars mee naar huis nemen.
Inleiding
Vandaag, 2 februari, hebben we een bijzonder rijke zondag, met maar liefst vier thema’s. Het eerste thema is de Opdracht van de Heer in de tempel, waarover het straks gaat in het evangelie. Het tweede thema komt uit de traditie: veertig dagen na de geboorte van Jezus wordt de terugkeer van Maria in het openbare leven gevierd, en dat noemen we Maria Lichtmis. Het derde thema: dit is ook de Dag van het Godgewijde leven, ofwel: een dag voor de religieuzen; net als Jezus zijn zij opgedragen aan de Heer. Het vierde thema hoort bij onze congregatie: 4 februari is de geboortedag van onze stichter, pater Eymard, en dat vieren we vandaag. Kortom, een rijke dag. Met de traditie van de lichtjes, en die worden zodadelijk gezegend.
Homilie
Zojuist hoorden we het verhaal van Lucas over “de opdracht van de Heer in de tempel”. Als je goed naar dat verhaal kijkt, dan valt op dat het moment van die opdracht niet in het verhaal voorkomt. Lucas schrijft alleen dat Jozef en Maria met dat doel naar de tempel gaan. En aan het eind horen we terloops dat de ouders aan hun verplichtingen hebben voldaan. De opdracht zelf blijft buiten beeld. In de oosterse kerken heeft dit feest dan ook een andere naam: “de ontmoeting van de Heer”. Dat gaat over de ontmoeting van de oude Simeon met de kleine Jezus, en die staat centraal.
Deze Simeon woonde in Jeruzalem en was diepgelovig. We mogen hem zien als een profeet want, zo staat er, de heilige Geest rustte op hem. Die Geest had hem gezegd dat hij, Simeon, niet zou sterven voordat hij de Messias had ontmoet. Gestuurd door de Geest was hij in de tempel toen Jozef en Maria daar kwamen om hun kind aan God op te dragen.
Voor die opdracht is Simeon niet van belang; hij heeft daarin geen liturgische functie. Hij betoont zich hier een profeet, wanneer hij zijn beroemde lofzang uitspreekt over Jezus als het “licht dat voor de heidenen straalt” – een lofzang die nog dagelijks wordt gebeden in de dagsluiting van het getijdengebed. Simeon weet ook dat het leven van Jezus ook een donkere kant zal hebben: het lijden en sterven. Simeon, verlicht door de heilige Geest, weet daarvan. Vandaar ook de ernstige woorden die hij tot Maria richt: “Uw ziel zal door een zwaard worden doorboord.”
In de rooms-katholieke kerk heet het feest van vandaag “de opdracht van de Heer”; in de oosterse kerk heet het “de ontmoeting van de Heer”. Je zou kunnen zeggen: beide kanten zijn in het evangelie aanwezig. De ene kant, de opdracht, zit bij Jozef en Maria, die hun zoon opdragen aan God. De andere kant, de ontmoeting, zit in het verhaal van Simeon.
Beide kanten komen terug in de “Dag van het Godgewijde leven”, die we vandaag ook vieren. Immers, voordat in onze tijd iemand kiest voor een leven als religieus, is er een ontmoeting met de Heer. Die ontmoeting kan worden ervaren als een roeping, als een uitnodiging. Het ja-woord is een zich opdragen aan de Heer. Dat wil zeggen: een leven leiden dat geheel in dienst staat van God, zoals ook het leven van Jezus geheel aan God was gewijd.
Dat geldt zeker voor het leven van de heilige pater Pierre-Julien Eymard, de stichter van onze congregatie, die werd geboren op 4 februari. Naar verluidt had hij al op zeer jeugdige leeftijd een ontmoeting met de Heer. Op zekere dag was hij onvindbaar. Na enig zoeken trof zijn zus hem aan in de parochiekerk, naast de tabernakel waarin de heilige hosties werden bewaard. Op de vraag wat hij daar deed, antwoordde hij: zo kan ik Jezus beter horen.
Een ontmoeting met de Heer, toen al. Die werd jaren later gevolgd door een zichzelf opdragen aan de Heer. Eymard deed dat door priester te worden, en door de congregatie van het heilig Sacrament te stichten. Met de bedoeling om het Licht der wereld en het heil voor alle mensen te verspreiden via het woord, de eucharistie en in goede werken.
Het feest van de Opdracht van de Heer is gekoppeld aan het Godgewijde leven. Dat zou de indruk kunnen wekken dat het is weggelegd voor enkelen. Maar zo is het niet. Dit feest wordt gevierd in de wereldkerk, en het heil dat Simeon verkondigt, is het heil voor alle mensen. Een ontmoeting met de Heer is dan ook voor iedereen weggelegd. In het Woord en in de eucharistie, maar ook in de ander. Wij zijn allen uitgenodigd om ons leven op te dragen aan de Heer, door het liefhebben van God en van de naaste.
Dat is niet altijd een feest, zo blijkt uit de woorden van de oude Simeon. Maar deze Simeon weet ook dat het lijden niet het laatste woord heeft. Daarom kan hij zeggen: “Heer, laat nu uw dienaar in vrede heengaan.” Het eeuwig licht tegemoet.