Door Pater Aloys.
Wie is er weleens in Israël geweest? Hebt u Jeruzalem bezocht? In Jeruzalem bevindt zich de heilige Grafkerk. Deze is in 4de eeuw ingewijd en bij deze inwijding heeft men het feest van de Kruisverheffing in gesteld dat wij vandaag over heel de wereld vieren. Het is een dag waarop wij bijzonder stil staat bij de betekenis van de kruisdood van Christus. Immers op Goede Vrijdag is er niet de sfeer na om daar uitgebreid en feestelijk bij stil te staan. Wij maken zo vaak het kruis. Er zijn in onze kerk zoveel kruizen. De kunstenaars leggen vaak verschillende accenten om de kruisdood te verbeelden. Kijk maar naar het kruis dat wij zojuist hebben binnengebracht. Daarin is vooral het kwetsbare en lijden van Christus tot uiting gekomen en het kruis in onze kerk geeft meer het accent van de overwinning op het kruis. De verrijzenis!
Wat is zo bijzonder en uniek aan het kruisdood van Christus.
In oude tijden kwam God in een vuurkolom en wolk en ging hij het volk van God voorop van Egypte, het land van de verdrukking, naar het land der belofte. God sprak tot Mozes op een berg en in een teken zoals in de eerste lezing een koper slang op een paal, dat teken zien wij nog bij doctoren op een auto, de esculaap, het teken van helen.
God was niet benaderbaar.
Maar in Christus kwam hij menselijk nabij. God deelde in Hem met ons pijn, verdriet maar ook de vreugde. Christus bleef staan voor de waarden waar God voor staat: Het leven. Ieder mens mag leven zoals hij vandaag leven geeft aan de mensen die door slang gebeten zijn. En zoals hij tegen Nikodemus zei: dat men “door Hem zou worden gered. Daarvoor is Christus blijven staan ook toen men hem dood wilde. In hem heeft God in ons lijden willen staan. Hij heeft het lijden niet ontvlucht. Hij heeft laten zien en voelen dat Hij God is ook, toen hij dood was. In de sacramenten, woorden, tekenen en zeker in mensen die met hem het goede doen.
In mensen die niet voor macht, misbruiken of onderdrukking buigen. Maar hun hoofd buigen voor kwetsbare. Voor de mensen die ziek zijn of zich lichamelijk minder voelen worden. Die misschien nog meer als de gezonde mensen in deze tijd van onzekerheid nog onzekerder worden want als men beperkt bent in je beweging en je heb weinig te besteden dan voel je in een situatie waar geen stabiliteit is zoals politiek in ons land en machthebbers als Poetin en Tromp, dan voel je nog onzekerder. En de broeders die vandaag hun 40 en 65 jarige professie vieren ook al is de kerk niet meer zo groot als in het verleden en is haar uitstraling minderen. Blijf geloven in je woord van dienstbaarheid. Daar gaat om bij onze meester Christus. Als wij dienstbaar zijn heeft dat altijd zijn werking of niet soms of ben ik nauw zo gek?