Zondag 14 juli, 15e zondag door het jaar, Pater Aloys
Deze week begint in onze stad Nijmegen “De Nijmeegse Vierdaagse”. Een populaire wandelevenement. Het schijnt dat wandelen sinds de coronacrisis een sport is die steeds meer wordt beoefend. Niet in groepsverband maar als een individuele activiteit. Nu is wandelen iets dat de mens door de eeuwen gedaan heeft. Van de week sprak ik iemand die te voet naar Santiago de Compostella was geweest. Een eeuwen oude route die ontstaan is om boeten te doen. Om te helen wat kapot was. En nog steeds is dat een ervaring van mensen die te voeten lopen naar Santiago. Sommigen zijn er beter mens van geworden.
Donderdag ben ik weer eens een dag gaan wandelen in de Ooijpolder. Op zo’n wandeling ontmoet ik altijd mensen. Soms een bekende die vraag hoe het met mij gaat. En zo zit ik op een bankje of bij de rivier met iemand het leven te delen. Deze week een echte ongelovig. Volgens hem moesten we het vooral van de mens verwachten. Zonder dat hij wist wie met hem spraak. Ik vind zo mooi om dan een verhaal te horen over de kerk die rijkdom en pracht leef. Dat zij over de rug van de armen hun geld verdienen. (een klein ongelovige Amos?)Er was, volgens hem, een rij aan “bewijs” om niet te geloven. En daarin was hij heel duidelijk. Hij zei: “Die gelovig die zij zo gek!!”. Zo’n wandeling zet je niet stil maar in beweging zowel lichamelijk als geestelijk.
Sinds de adventstijd lezen wij, veelal, op de zondagen uit het Marcus evangelie. Een evangelie, zo zouden wij kunnen zeggen, van de weg. U moet maar eens op letten hoe vaak Jezus van hier naar daar gaat. Hij is steeds weer onderweg. Vandaag zendt hij zijn leerlingen. Het is geen start van de vierdaagse of een bepaalde plaats waar zij naar toe moeten. Niet een dagje niks te doen maar zij worden op weg gezet om te helen. Niet met voorwaarde of uurloon. Nee, alleen met een stok en sandalen. Immers de weg kan weleens lang zijn en lichamelijke steun kan je dan goed gebruiken! Maar verder geen bagage immers je hebt genoeg aan jezelf. Je hoef niet meer en minder te hebben. Maak je niet te druk over hoe mensen met je omgaan wees tevreden schudt het stof maar van je af waar men niet open staat voor goede boodschap maar blijft in dat huis waar je ontvangen wordt, waar men open staat, tot je verder gaat. Weet wat jouw diepste kracht is en dat God jou draagt en dat je voor mensen heilzaam kan zijn. Mensen aanraken, mensen vergeven, mensen laat op staan.
De meneer die ik van de week ontmoeten zei: Het is de mens die het doet niet meer of minderen. Het gaat bij Jezus ook om mens voor een mens te zijn met het weten dat jij soms te onmacht bent of te krachten bent om het best uit je te halen. Jezus zendt zijn leerling om te helen weten dat jij nooit alleen staat. Buiten dat samen op weg gaan is er iemand met een hoofdletter die mee gaat.
In de eerste lezing weet Amos wat het betekent een heiligdom, geld verdienen of een zending te krijgen. Het gaat hem net als bij Jezus niet alleen om het gebouw, de zending of het geld maar vooral eerste op weg gaan om te helen. Zo was hij ook naar Betel gekomen.
Bij Jezus is het geen vierdaagse gebeuren en toch kan het ook met de vierdaagse gebeuren op de weg die je moet gaan of de weg waar je aan zit. Hoe u weg is gegaan, of je volgens de wet leeft of niet, weet dat jou weg is tot de ander om te helen wat gebroken is. De natuur, de sociale samenhang, de persoon die niet meer weet hoever. Er is genoeg gebroken om te helen of niet soms???