Zondag 21 augustus, Pater Fons

Iedere tijd brengt nieuwe beroepen met zich mee.
Toen mensen ooit auto’s uitvonden en ermee gingen rijden,
waren er monteurs nodig om ze op de weg te houden.

Onlangs las ik een artikel over een beroep uit onze tijd.
Het was een interview met iemand die motivatiecoach is.
Een motivatiecoach geeft trainingen,
om mensen te helpen, zodat ze beter samenwerken
en ontdekken waar hun mogelijkheden liggen.
De coach gaat bijvoorbeeld naar een bedrijf, een school of een sportvereniging,
om mensen daar te motiveren,
zodat ze hun grenzen verleggen
en beter kunnen werken, samenwerken of sporten.

De motivatiecoach uit het artikel beschreef zijn werk als volgt:
“Ik steek een thermometer in uw onderneming
en haal het beste in uw mensen naar boven!”

De naam van het beroep is nieuw,
maar de aanpak is eigenlijk eeuwenoud.

Tweeduizend jaar geleden leefde er in het Heilige Land al een motivatiecoach!
Jezus stak de helpende hand uit, hielp waar Hij maar kon.
Maar wat mensen zelf konden doen,
dat liet Hij ze zelf ontdekken en verwezenlijken.

Hij leerde zijn apostelen om met vertrouwen hun opdracht te vervullen.
Wanneer zij bang waren, dan pepte Hij hen op:
“Vrees niet” … Ik sta achter je!
Wanneer de apostelen bouwden op zekerheden,
hun tent wilden opslaan om vast te houden aan het moment,
dan nam Jezus hen mee,
naar nieuwe plaatsen, naar andere uitdagingen.

In het Evangelie van vandaag is Jezus een motivatiecoach ten voeten uit.
Hij spoort mensen aan
om werk te maken van hun overtuiging.
Om verder te gaan dan het vanzelfsprekende.
Om moeite te doen,
zodat het doel van je leven werkelijkheid wordt.

Het levensdoel dat Jezus ons aanreikt, is het Koninkrijk van God,
waar mensen thuiskomen bij God,
waar geen honger is en geen dorst,
waar aartsvaders en profeten op je wachten,
waar rechtvaardigen welkom zijn
en vredestichters onthaald worden.

Maar om dat levensdoel te bereiken,
kun je niet achterover leunen en afwachten wat er gebeuren gaat.
Om het Koninkrijk van God binnen te gaan, zul je je moeten inspannen.
Jezus zegt het met klem:
“Span je tot het uiterste in!”

Want de deur naar het Koninkrijk van God is nauw.

Vrede komt er niet vanzelf,
je zult moeten beginnen met heel dichtbij, gewoon in je eigenomgeving,
verzoening en vrede te brengen.

Gerechtigheid is niet alleen een droom,
het begint met zélf rechte wegen te gaan
en anderen recht te doen.

Honger en dorst verdwijnen niet vanzelf,
er zal eerst brood moeten worden gedeeld
en de broodnodige zorg worden besteed.

Het klinkt niet zo opwekkend wanneer Jezus spreekt over de nauwe deur
en al de moeite die het kost
om het Koninkrijk van God binnen te gaan.
Maar Hij zegt dat niet om ons te ontmoedigen.
Jezus is onze motivatiecoach.
Hij weet dat mensen méér kunnen, dan ze zelf denken.
Dat wij vrede kúnnen stichten en recht kúnnen doen.
God heeft de mogelijkheid daartoe in ons gelegd.

Beste mensen,
in 1994 werd Nelson Mandela president van Zuid-Afrika
en hij sprak toen woorden die passen bij het thema van vandaag:

“Het is ons licht, niet onze duisternis
waar we de grootste angst voor hebben.
Je bent toch een kind van God?
Je moet je niet kleiner voordoen dan je bent.
We zijn geboren om de luister van God uit te dragen die in ons woont.
Niet slechts in enkelen van ons, maar in ons allemaal.
Als wij ons licht laten schijnen,
geven we anderen onbewust toestemming om dat ook te doen.
Als wij bevrijd zijn van onze eigen angst,
bevrijdt onze aanwezigheid automatisch anderen.”

Wanneer we ons door Jezus laten motiveren,
dan is geen deur te smal,
want dan zullen we samen met Hem
thuiskomen in het Koninkrijk van God.

Amen!