Gisteren werd in de Cenakelkerk in de Heilig Landstichting bij Nijmegen (maar officieel gemeente Berg en Dal), een locatie van de Nijmeegse parochie Heilige Drie-eenheid, feestelijk gevierd dat Herwi Rikhof veertig jaar geleden door bisschop Jan Bluyssen tot priester werd gewijd. Herwi Rikhof is hoogleraar systematische theologie geweest aan de Katholieke Theologische Universiteit Utrecht en na de fusie tussen Tilburg en Utrecht in 2007 nog enkele jaren aan de Universiteit van Tilburg. Sinds zijn vervroegde emeritaat in 2011 is hij als pastor verbonden aan de Cenankelkerk. Die was gistermorgen afgeladen vol bij een feestelijke, bijna pontificale eucharistieviering. In de loop van de middag kwamen opnieuw velen naar de Piet Gerritszaal bij de kerk om Herwi te feliciteren. Een gregoriaanse vesperviering sloot de feestelijke dag af. 
Tijdens de receptie werd aan Herwi Rikhof een vriendenboek aangeboden: ‘Tussen zoeken en zorgen. Veertig jaar evangelische inspiratie’, uitgegeven door Adveniat. Geen zwaar academisch Festschrift, maar een mooi vormgegeven boek waarin vrienden en collega’s uit allerlei fasen van het leven van Herwi herinneringen aan hem ophalen. Dertig korte en doorgaans lichtvoetige bijdragen schetsen een beeld van de mens en priester Herwi Rikhof. Die bijdragen worden voorafgegaan door een voorwoord door bisschop Gerard de Korte, die in 1994 in Utrecht de eerste promovendus was van Herwi, en een toelichting op het boek door Fons Plasschaert, oud-rector van de Radboud Universiteit en een van de initiatiefnemers van de bundel. Otto Lankhorst sluit de bundel af met een aanvulling op de bibliografie die bij het emeritaat van Herwi in 2011 werd gepubliceerd: zijn publicaties dus uit de laatste twaalf jaar.
Ik mocht ook een bijdrage aan de bundel leveren en haal daarin de herinnering op aan de eerste colleges die Herwi in het tweede semester van het studiejaar 1978-1979 gaf als pas benoemd docent aan de Faculteit der Godgeleerdheid van de Katholieke Universiteit Nijmegen, die ik als tweedejaars student theologie meemaakte: het begin van ruim dertig jaar docentschap. 
Wees gerust: ik weet mijn ijdelheid in toom te houden en ga niet uit mijn eigen bijdrage citeren. Dat doe ik wel graag uit het interview dat Stijn Fens met Herwi had en dat in het boek is opgenomen. Het maakt duidelijk dat Herwi, bijna tien jaar ouder dan ik, uit een turbulente generatie in katholiek Nederland komt: hij begon in 1961 met zeventig klasgenoten aan het kleinseminarie van het aartsbisdom Utrecht in Apeldoorn, en van die zeventig is hij de enige die uiteindelijk tot priester is gewijd. 
Mooi vind ik wat er in het interview wordt gezegd over de relatie tussen theologie als wetenschap en het pastoraat als praktijk: ‘Rikhof heeft altijd de wetenschap met het pastoraat gecombineerd, een bewuste keuze. Als hij helemaal voor de wetenschap had gekozen, had hij meer kunnen schrijven, maar de wetenschapper in hem kon niet zonder de dorpspastoor die weer niet zonder de wetenschapper kon. Wat die twee werelden elke dag weer voor Rikhof met elkaar verbindt is de Schrift. “Ik moet elke dag een moment hebben dat ik met de Schrift bezig ben. Dat kan het bidden van de getijden zijn, een meditatie of een preek. Eigenlijk lees je een Schrifttekst elke dag anders.”’
U snapt nu ook vast de titel van de bundel: het leven van Herwi Rikhof speelt zich af tussen het zoeken van de wetenschapper en de pastorale zorg van de priester, en die twee in verbondenheid met elkaar. Daar kan ik alleen nog maar op zeggen: Amen, moge het zo zijn.