Kijk, hij zwaait ons uit, die goede paus Franciscus. Joyce en ik gaan op reis. Tijd voor een reisgebed.
In 1965 had de jezuïet pater Henri de Greeve (1892-1974), oprichter van de Bond Zonder Naam en bedenker van het motto ‘Verbeter de wereld, begin bij jezelf’, in het jezuïetentijdschrift De Nieuwe Linie zijn zorg uitgesproken over het verdwijnen van de kennis van reisgebeden. Gerard Reve schreef hem daarop vanuit Greonterp op 29 augustus 1965 de volgende brief:

‘Waarde Vader, Ik ben nog nooit een gebed tegengekomen dat mij niet, wegens zijn hebberige toon, met weerzin vervulde. Die weerzin geldt ook uw reisgebed, afgedrukt bij uw meditatie van 28 Augustus. Wie op reis gaat, bestede zijn tijd liever aan bijvoorbeeld het laten controleren van remmen en richtingaanwijzers, dan aan dit infantiel gedoe.
Ik zou eigenlijk wel eens een gebed onder ogen willen krijgen, dat God zoekt, in plaats van Hem, om van alles en nog wat, aan Zijn kop te zeuren. Uw gebed heeft, volgens mij, met geloof niets te maken, want waarachtig geloof is belangeloos en vraagt niets, en smeekt zeker geen onheil af over anderen: want het kan niet overal tegelijk mooi weer zijn, en we weten evenzeer dat elke dag, onherroepelijk, een aantal ongelukken gaat brengen. Welnu: als men voor zichzelf goed weer of een veilige tocht afsmeekt, verzoekt men God dus, de naaste met tent en al te laten wegregenen, respectievelijk zich te pletter te laten rijden, want iets in de trant van ‘indien het Uw wil is dat iemand op de weg omkomt, laat mij dat dan zijn’ kom ik in uw gebed niet tegen. Een reisgebed, dat God en mens althans waardig genoemd zou kunnen worden, zou ongeveer als volgt moeten luiden: 

Reisgebed

O God. 
Ik sta op het punt, op reis te gaan. 
Ik weet niet, of het misschien mijn laatste reis is. 
Ik wil U liefhebben. 
Ik hoop, dat ik onderweg niemand enig ongeluk of ander kwaad zal berokkenen. 
Ik wil proberen niet, of veel minder, te drinken. 
Ik sta voor U. 
Ik weet dat ik, of ik veilig zal aankomen, 
dan wel onderweg verwonding, ziekte of dood zal vinden, 
altijd U toebehoor. 
Want in leven en sterven zijt Gij in mij en ben ik in U. 
Ik ga nu weg. 
Vaarwel, o God.

Met de meeste hoogachting ben ik, uw Gerard Reve.’

Nu mijn gade en ik enige tijd op reis zijn, zult u de komende weken mogelijk niet vaak een bericht ‘Van de schoonheid en de troost’ te lezen krijgen. Maar misschien komt er onderweg wel inspiratie. Als u last krijgt van ontwenningsverschijnselen, kan ik ook ChatGPT af en toe opdracht geven een bericht te schrijven. Kijken of u het verschil merkt.