Pater Fons

Nee, voor degene die het leven alleen maar kent als rozengeur en maneschijn: goed gezond, altijd lekker in het vel, alles loopt steeds gesmeerd, voor die mens hebben we vandaag weinig te zeggen. 

Alleen dan: houden zo; houd wel rekening met andere tijden. 

Want het kan er ook heel anders uitzien. Dat zien we in deze coronatijd..

Alleen of met velen kunnen we de levende ervaring hebben van het zoeken naar enige richting, ronddolend in het donker op een enorme vuilnisbelt. 

Het kan wel degelijk gebeuren dat alle oriëntatiepunten wegvallen en alle levensrichting is verloren gegaan. 

Het kan zelfs een tijdsbeeld zijn dat we niet meer weten waar vandaan en nog minder waarheen op weg. 

Huwelijk en gezin waren zulke betrouwbare oriëntatiepunten; ze lijken uit het zicht verdwenen. In menig huishouden is de zon volledig ondergegaan; ouders hebben vaak niet méér licht over gehouden dan dat van de TV of het scherm van laptop of telefoon. 

We zien en horen allerwegen van gewelddadigheden en ruzies, vluchtelingen, nood hier en nood daar,  en weinig vrede.

De grote samenleving is altijd wel wat duister geweest, maar nu lijkt mede  door de coronapandemie en de klimaatverandering enig maanlicht te ontbreken. Welke kant moeten we op om er iets goeds van te maken? 

Dan komen we samen op een plek waar het altijd over een “blijde boodschap” gaat, om wat bemoediging te horen of te lezen en dan lijkt het of ons vandaag alleen onheil wordt aangekondigd, geen ontkomen aan, en het is binnenkort al te doen. 

Of moet dat misschien anders begrepen worden? 

Natuurlijk moet dat anders begrepen worden. 

Ene Marcus heeft in zijn evangelie namens Jezus wat geschreven ten behoeve van de eerste christenen. Die hadden het verdraaid moeilijk en dat wist hij. 

Hij wilde maar één ding zeggen: “Hou vol, verlies de moed niet. Let daarom op het goede begin dat links en rechts al te zien is”. 

Hij verzekert dat het volgens Gods belofte allemaal goed zal eindigen. 

Hij gebruikt daarvoor de termen van zijn tijd. 

Hij heeft het over de zon, de maan en de sterren die van de hemel zullen vallen. 

Deze woordvoerder van Jezus van Nazareth is niet plotseling geïnteresseerd geraakt in bijzondere natuurverschijnselen. 

Hij heeft het over de grote oriëntatiepunten: de zon overdag, de maan ‘snachts en de sterren die een beproefd kompas zijn zelfs op een woelige zee. 

Zo kan ook onze situatie beschreven worden: geen ster aan de hemel. 

De ster die door de “drie wijzen” werd gevolgd is door velen uit het oog verloren. 

God en godsdienst werden eertijds als een vanzelfsprekend kompas meegedragen, maar zijn vervangen door allerlei materiële blikvangers. Echte richtingwijzers, nee, dat zijn het niet. 

Zo lijkt de ondergang wel in zicht.

Het hoeft niet,  wij worden vandaag met klem gewezen op de nog steeds aanwezige lichtbakens. 

Mensen die vrede en gerechtigheid blijven bewerken. 

De milieubewakers,  zij die bijeen waren op de klimaatconferentie in Glasgow, die zich echt bekommeren om onze toekomst, om de toekomst van de aarde

De jonge mensen die jaren van hun leven geven om ergens in de derde wereld wat goeds te doen, de velen die bezorgd zijn om de gezondheid van medemensen, de miljoenen die geld en goed geven voor een of ander heil. 

Het is een kwestie van goed kijken: de zon schijnt nog steeds in menig gezin, de maan geeft nog licht in menig donkere toestand omdat er met grote inzet aan verbetering wordt gewerkt en de ster van God blijft nog steeds voor velen de weg wijzen naar oorsprong en bestemming, als een lamp voor de voeten in de dagelijkse gang. 

Dus toch weer een “blijde boodschap” vandaag: God blijft in de buurt, wat er ook gebeurt en voor iedereen.

De eerste christenen waarvoor deze bemoediging werd opgetekend hebben zich erdoor laten bemoedigen en zijn verder gegaan. Wat zij konden, kunnen wij ook. Moge het zo zijn.

Amen.