Zondag 6 augustus, Gedaanteverandering van de Heer, pater Jim

De laatste tijd lees je in de krant nogal eens over leden van de Tweede Kamer die ermee ophouden. Ze zijn van diverse partijen, en hebben ieder hun eigen verhaal. Maar veel van die verhalen hebben ook een overeenkomst, en dat is teleurstelling. Teleurstelling over het functioneren van het parlement, over de eigen partij, over keuzes die worden gemaakt, over publieke vijandigheid, enzoverder. Ooit waren deze politici vol goede moed en met mooie idealen in Den Haag aan de slag gegaan, maar daar is nu weinig meer van over.

In het evangelie vreest Jezus dat Hij ook met teleurstelling te maken kan krijgen. Niet bij zichzelf, maar bij zijn leerlingen. Zes dagen vóór Hij op de berg Tabor van gedaante verandert, had Hij een indringend gesprek met de leerlingen. Eerst had Hij gevraagd wie ze dachten dat Hij was. Petrus had gezegd: “Gij zijt de Christus, de levende God.” Een prachtig antwoord. 

Maar hierna had Jezus verteld dat hij door toedoen van de religieuze leiders zou moeten lijden, dat Hij ter dood zou worden gebracht, en na drie dagen weer zou verrijzen. Dat van de verrijzenis drong niet tot de leerlingen door, zozeer waren ze ontgoocheld door het idee dat Jezus, hun meester, de leider voor wie ze alles hadden opgegeven – dat Hij zou moeten lijden en sterven. Dat hadden ze ook niet verwacht na alle succesen die ze met Jezus hadden meegemaakt. Ze meenden op weg te zijn met een winnaar. Teleurstelling dus. 

Jezus heeft dat een paar dagen aangekeken, en toen besloten dat Hij drie van zijn leerlingen iets zou laten zien van een heel andere werkelijkheid. “In die tijd,” zo horen we vandaag in het evangelie, “nam Jezus Petrus, Jakobus en diens broeder Johannes met zich mee, en bracht hen boven op een hoge berg.” Wat daar gebeurt, horen we in combinatie de eerste lezing: een visioen van de profeet Daniel. 

In dat visioen gaat het over “een hoogbejaarde” die op zijn hemelse troon zit. Het biedt een groots beeld van Gods autoriteit, wijsheid en glorie. De vurige stromen die vloeien uit zijn aanwezigheid symboliseren zijn macht om alles wat onrein is te zuiveren. En diezelfde God, die het universum in zijn handen heeft, verlangt naar een intieme relatie met een ieder van ons. 

In het visioen verschuift de aandacht naar de Mensenzoon, een messiaanse figuur die wordt voorgeleid aan de “hoogbejaarde”. Deze Mensenzoon krijgt heerschappij, luister en koninklijke macht. Die passage weerspiegelt de belofte van Gods verlossingsplan voor de mensheid door Jezus Christus. Het herinnert ons eraan dat onze aardse reis verbonden is met een hoger doel, dat is vervuld door het leven, de dood en de opstanding van Jezus. 

Het evangelie beschrijft de Gedaanteverandering van Jezus – een gebeurtenis die iets van zijn goddelijkheid laat zien. In deze ontmoeting wordt de leerlingen een blik gegund op een werkelijkheid die onze wereld overstijgt, en die ons eraan herinnert dat Jezus niet alleen leraar of profeet is, maar de Zoon van God zelf. 

Petrus stelt voor om ter plekke drie tenten op te zetten, misschien vanuit een verlangen om deze unieke spirituele ervaring vast te houden. Maar dan klinkt een stem uit de wolk – dat is de aanwezigheid van God zelf – en die zegt: “Dit is mijn Zoon, de Welbeminde, in wie Ik mijn behagen heb gesteld; luistert naar Hem.” Onze ontmoetingen met God zijn niet bedoeld om beperkt te blijven tot een bepaald moment of plaats. Ze zijn bedoeld om ons aan te zetten tot een leven van luisteren, als leerlingen van Christus. 

Onze ontmoetingen met God zijn doorgaans niet spectaculair. Ze kunnen plaatsvinden op de gewone momenten van het leven. Tijdens gebed, Schriftlezing of aanbidding. Maar zeker ook tijdens momenten van dienstbaarheid aan de ander. 

En ja, het zou kunnen dat we onderweg teleurgesteld raken. Omdat de kerk niet is wat ze zou moeten zijn. Omdat we maar blíjven bidden om vrede in Oekraïne terwijl de situatie met de dag beroerder lijkt te worden. Ook kunnen we teleurgesteld zijn over ons eigen leven, door het leed dat ons en anderen overkomt, en dat we niet begrijpen. 

Op zulke momenten mogen we ons door Jezus als het ware laten meenemen naar een hoge berg, om verlicht te worden door zijn goddelijkheid. Waarna we gesterkt kunnen afdalen, om teleurstellingen te overwinnen, en vervuld van hoop en vertrouwen de uitdagingen van het dagelijks leven aan te gaan.