De Zingevers van het radioprogramma Zin in Zondag op Radio Gelderland bieden elke week een beschouwing op de actualiteit en het leven. Luister deze podcast en jouw zondag begint goed. Elke zondag komt er rond 9.30 uur een nieuwe aflevering online. De Zingever is ook te vinden in podcastapps als Spotify, Apple Podcasts en Google Podcasts.

Hieronder een uittreksel van de aflevering van 21 mei 2023

Wezenzondag

Goedemorgen luisteraars.
Vandaag is het de zondag tussen Hemelvaart en Pinksteren. Voor wie niet thuis is in het christelijk geloof: Met Hemelvaart steeg de Heer Jezus op naar de hemel, en Hij liet toen zijn vrienden achter op de aarde. Met Pinksteren (dat is volgende week zondag) vieren en gedenken christenen wereldwijd dat God met Zijn Geest in de mensen kwam wonen. Pinksteren: God die in een mens huist, die ons bekrachtigd en die ons zo het goede leven wil doen ontdekken.

Ik las gisteren in een blad dat deze zondag, tussen Hemelvaart en Pinksteren, Wezenzondag wordt genoemd, of ook wel Weeskinderenzondag. Dat wist ik niet. En ergens prikkelde me dat. Zelf heb ik al een hele tijd geen ouders meer. Ik ben zelf dus al bijna dertig jaar ook een wees.

Wezenzondag is een zondag voor ons allemaal. De oorsprong van deze naam wijst op een uitspraak van de Heer, al een hele tijd voor Hemelvaartsdag. Een belofte van Jezus: Ik zal jullie niet als weeskinderen achterlaten.

Hemelvaart. De discipelen van Jezus moesten afscheid nemen. Waarschijnlijk ging dat niet zo makkelijk, en voelden ze daarbij strijd. Dat zou tenminste heel menselijk zijn. Strijd om hun vriend, waar ze zoveel mee mee hadden gemaakt, strijd omdat ze Hem niet wilden loslaten. De pijn van het verlies dat ze hadden te nemen. Een rouwproces wat daar begon en waarschijnlijk niet zomaar overging. We weten misschien allemaal dat rouwen tijd en strijd kost. Soms ook niet meer overgaat. Dat moet voor die achterblijvers toen niet anders zijn geweest.

Rouwen kan je een tijd passief maken. Dat hoort erbij. We ondergaan dat allemaal verschillend. Vaak: behoefte aan rust en stilte. Misschien lusteloos. Je ervaart dat je bent verlaten. En dat heb je te aanvaarden. En daarbij: kun je bij het rouwen, eenzaamheid in jezelf ontdekken. Dat zijn allemaal helemaal geen leuke dingen. Maar, omdat we mensen zijn, hoort dat erbij. Het is niet anders.

En. In het vooruitzien naar Pinksteren. Is er iets wat komt. Wat je erdoor heen helpt. Een vooruitzicht op iets dat plaatsvindt in jezelf. De Geestelijke kracht, die komt met Pinksteren, en die met de Hemelvaart al beloofd is.

De kracht ook, die je door het rouwen heen helpt. Die oproept om niet stil te blijven zitten. Die helpt om weer in beweging te komen. Om het leven te nemen zoals het komt. En om de wereld in te gaan. Zoals Jezus zijn discipelen de wereld in zond.

Christenen, volgelingen van Jezus wereldwijd, dat zijn er nog steeds meer dan 2 miljard, zijn in afwachting van het komende Pinksterfeest.

Het gaat daarbij over een Geest die in mensen woont en in mensen werkt.
Een Geest die mensen bemoedigt en steun geeft.
Steun als we rouwen.
Geestkracht die aanwezig is, ook wanneer we ons verlaten en alleen voelen. Een Geest in ons mensen die het voor ons op wil nemen als we ons krachteloos voelen.

En een Geest die – als we ons passief voelen – opnieuw in beweging brengt. In beweging om het goed te doen.
De dagen te nemen zoals ze komen, en dan daarbij:
Goed te doen, Goed te doen, en alles met liefde.

Krijgen we genoeg? Heb ik wel genoeg?
Het is een vraag die me regelmatig bezighoudt.
Heb ik genoeg bagage, ben ik voldoende toegerust, om het leven aan te kunnen? En ook: Voel ik mij voldoende gesteund? Heb ik genoeg kracht om -zo gezegd,- de wereld in te gaan? Net als die discipelen toen, de wereld in te gaan.

Misschien is dit wel voor mij het echte Pinksterfeest, iets dat werkelijk een feest waard is…
Dat iedere keer wanneer ik het niet red, wanneer ik me verlaten voel, of krachteloos… Ontheemd. En verweesd.
Dat juist dan, of misschien wel: alleen dan, er een kracht is die in mij opborrelt. Kracht om te dragen, wat ik heb te dragen.
En steun, steun om te gaan, waar ik heb te gaan. Van dag tot dag.

Luisteraars. Ik ken u niet…
Ik weet niet hoe u er thuis bij zit…
Maar ik wens ons allen, u en mijzelf, dat toe… Volgende week: Pinksteren als een feest.
Met kracht om te dragen – en steun om door te gaan.

Voor nu, voor vandaag, wens ik jullie allemaal een goede en gezegende wezenzondag!