Donderdag 6 april, Witte Donderdag, Pater Fons
Wie van ons heeft niet een keer lopen zoeken naar zijn sleutels? Nu zijn er van die sleutelringen in de winkel, die als je in je handen klapt, geluid geven en dan kunnen we gaan zoeken, waar dat geluid vandaan komt. Dat is natuurlijk een hulp voor ons geheugen, dat steeds slechter wordt.
Vanavond houden wij ons bezig met een totaal ander soort herinnering en we gebruiken daarbij geen moderne stukjes speelgoed, wij vertellen aan elkaar, wat we hebben gehoord en wat we een plaats hebben gegeven in ons leven.
We herinneren ons Jezus.
Meer dan eens lezen we dat Jezus ons een voorbeeld heeft gegeven; een andere keer vraagt hij ons iets te doen om aan hem te denken. Dat geldt niet alleen voor de Eucharistie. Hij breekt niet alleen maar brood en deelt de wijn rond;
Hij zelf is aanwezig. Bij het laatste avondmaal deed hij wat hij altijd al had gedaan: Hij gaf zich aan zijn leerlingen en wij zijn allemaal zijn leerlingen.
Hij is er steeds weer als we heil en verlossing nodig hebben, als onze zonden vergeven moeten worden, als we richting aan ons leven moeten geven.
Hij is steeds aanwezig, ook als we hem vergeten hebben en alleen maar denken aan wat in de wereld de goede redenen zijn om te leven.
Geen wonder dat we steeds weer Eucharistie moeten vieren, want ons geheugen moet opgefrist worden.
Als we hier bij elkaar komen, dan herinneren we ons hoe Jezus leefde en stierf. We hopen dat we weer te horen krijgen hoe we verder moeten.
Het kan natuurlijk zijn, dat we net als bij een TomTom, een navigatiesysteem in de auto, lange tijd niets te horen krijgen, dan zitten we kennelijk op de goede weg.
Naast die viering van de Eucharistie vanavond, mogen we het leven van Jezus laten zien, als we in ons leven zijn leven weerspiegelen, als we ons aan anderen geven, zoals hij het deed.
We kunnen ons heel wat van Jezus herinneren en hij is echt aanwezig in ons leven van elke dag:
Als we houden van vriend en vijand.
Als we anderen vertellen van het koninkrijk van God.
Als we blijven proberen om alle mensen te overtuigen van Gods liefde voor alle mensen.
Als we geen kwaad met kwaad vergelden. Als we steeds maar weer vergeven.
Als we zieken helpen.
Als we zondaars in ons midden opnemen.
Als we armen onze vrienden noemen en voor hen zorgen.
Als we bange en verdrietige mensen ondersteunen.
We herinneren ons dat Jezus zei om dat allemaal te doen als een teken van zijn aanwezigheid onder ons. Laten we dat doen.
We willen zijn brood breken en drinken van de beker en dan herinneren we ons ook dat Jezus onze gebroken geesten aanraakt en weer heel maakt.
In de lezing vertelt Johannes zijn toehoorders dat het uur van de uittocht voor Jezus is gekomen. De voetwassing, bij het Laatste Avondmaal, herinnert ons er aan dat iedereen die gedoopt is deelt in zijn erfenis.
Petrus aarzelt omdat hij begrijpt, dat, als hij de voetwassing van Jezus aanvaardt, hij ook zelf de voeten van anderen moet wassen. Het is te begrijpen, dat hij aarzelt, maar hij vertrouwt Jezus en laat hem zijn voeten wassen.
Doen, wat Jezus deed: dienstbaar zijn.
Door deze maaltijd en ons leven als volgelingen van Jezus verkondigen we de dood van de Heer totdat hij komt.
We praten hier niet over de wijding van priesters als een aparte groep.
Wij allemaal moeten luisteren naar Jezus en zijn worden toepassen op ons leven. We zijn allemaal geroepen om te doen wat Jezus deed en liefdevol anderen te dienen.
Door zijn leerlingen de voeten te wassen toonde Jezus zijn liefde. Hij vraagt ons liefdevol te leven in onze wereld. Dit voorbeeld van de voetwassing geeft ons ook de mogelijkheid om na te denken over onze doopbeloften en ons voor te bereiden op de paasnacht waarin we die beloften hernieuwen. Door ons doopsel kregen we het leven van Jezus.
Vanavond beloven we met de hulp van de Eucharistie, met de aanwezigheid van Jezus, om goed te doen aan anderen. Die dienst gaat altijd door. Het duurt heel ons leven. Wie kan dat doen?
Alleen kunnen we het niet, daarom komen we steeds weer bij elkaar om krachten op te doen door Jezus te herdenken. Amen.