Sint Maarten

Martinus is voor velen in onze dagen niet veel meer dan een naam onder velen. Maar de hardnekkigheid waarmee sommige volksgebruiken de tijd trotseren doet nog iets vermoeden van de uitstraling en populariteit van deze groet monnik en bisschop. Nog steeds wordt her en der in het oosten en zuiden van ons land het Martinusvuur ontstoken en nog ieder jaar gaan op 11 november kinderen met licht toegerust door de donker avond.

Inderdaad, Martinus was een licht in de vaak zo donkere 4^e eeuw en nog lang daarna. In mijn vroege jeugd liepen ook mijn broers en ik mee in de jaarlijkse optocht. Dagen tevoren werd bij een boer een voederbiet opgehaald en met ijver en toeleg werd die uitgehold om plaats te maken voor het licht en te zorgen dat het naar buiten stralen kon. Dat speelse gebeuren is eigenlijk een prachtig beeld van ons leven.  Wij dienen ruimte maken in ons hart, ons laten uithollen om plaats te naken voor het licht van Christus, dat mensen verlicht en verwarmt, dat vreugde schenkt in een vaak zo troosteloze en sombere wereld. In jaren van gebed, stilte en dienstbaarheid heeft Martinus zijn leven laten vormen en uithollen tot de broze wanden van een lamp waarin Christus ’licht kon schijnen.  Wat zou de wereld er anders uitzien als wij in onze tijd ons voor die arbeid zouden lenen.

Abt Thijs Ketelaars.