Dinsdag 19 december, Boeteviering, Pater Aloys

Boeteviering voor kerstmis met als Thema: Je spiegelen aan Kerstmis.

Mc 13,33-37

Het beeld van een huis hoe duidelijk is dat? Ieder van ons woont in een huis. Een huis geeft warmte, veiligheid en wordt een thuis als er respect is. Jezus vertelt een verhaal over een mens moet waken over een huis. Wij mensen worden door dit verhaal opgeroepen goed te zijn voor het huis. Het huis kan staan voor ons lichaam, ons “zijn”. Het staat voor onze gemeenschap de mens waarmee wij samenwonen, de straat de wijk of dorp. Het is staat ook voor moederaarde en als wat daar gebeurt. Zelf werd Jezus geboren een stal een arm onderkomen en toch werd die stal een thuis Maria en Jozef en het kind maar ook voor de herders en Wijzen. Met weinig kan je veel, zouden wij zomaar kunnen zeggen. Hoe zorgen wij voor ons lichaam? Gaan wij op tijd naar de dokter of te snel? Verzorgen wij ons lichaam zodat wij een prettig gezelschap zijn voor de ander? Hoe gaan wij met ons huisgenoten om? Hebben wij respect? Maken de dagelijks dingen bespreekbaar? Hoe gaan wij om met verdere familie, vrienden en bekende? Met de buren, de verenging, het koor een club waar wij lid van zijn. Durven wij op tijd het nodig te zeggen over verbeterpunten of waardering te uiten? Hoe gaat ik met de overheid om. De belastingdienst, aanvraag van vergunningen en de inzet voor de ander?

Mc 1,1-8

In ons dagelijks leven wordt ons leven vaak afgewist met vreugde vol, droevig, ernstig en dankbare boodschap. Jezus komt om de blijde boodschap te verkondigen in woord en daad. Ook Jezus liet zich dopen net als zijn tijd genoten en net zoals velen die in zijn voetspoor zijn gegaan. Weten dat het leven niet altijd vreugde in zich draagt. Dat er ook slecht nieuws is. Als wij de krant open slaan lezen wij dat het klimaat uit balans is, dat er oorlog is, dat een politiek verdeel is en de kerken leeglopen. In ons persoonlijk leven kan op ons werk vrijwillig of in loondienst soms moeizaam gaan. In de familie of het gezin tegenslagen zijn met ziekte of verschil van mening op het vlak van wezenlijk dingen. Hoe gaan wij daarmee om? Dopen is onder water gaan en weer op staan. Hoe gaan wij om met het negatieve in ons leven om? Blijven wij daarin hangen? Of zetten wij de schouwer er onder of bespreken wij het met elkaar? Dopen is op staan uit het kwaad, het negatieve. Zijn wij geschapen om boos te blijven? Of zijn om de blijde boodschap te verkondigen in woord en daad?

Joh. 1, 6-8,19-28

Het beeld van duisternis en licht is zo sterk. Ieder van ons kan er iets bij voorstellen. In deze dagen voor kerstmis heeft het spelen met licht en donk door de eeuwen een grote betekenis. Ieder mens gelovig of ongelovig wil in het licht zijn en een kaars aansteken. Wij weten maar al te goed wie het zonnetje in huis is. Hij of zij is altijd op geruim. Iemand waar je een goed gesprek mee kan voeren. Iemand waarop je kunt bouwen. In hoever zijn wij zelf een zonnetje in huis? Nu niet te gauw in het negatieve gaan zitten maar gewoon eerlijk na je zelf in de spiegel kijken. Kan je trots zijn op jezelf? En ver kan je trots zijn op een ander? Zie je het zonnetje schijnen in de ander? Niet te gauw denk ach aan wie moet ik denken. Je kent toch jouw mensen of is daar iets mis mee? In hoever is Jezus Christus het licht voor jou? Christus wil de weg zijn. In hoever vertrouw je hem dingen toe? Of denk je: Ik doe mijn plicht en daarmee is het goed. De kerkgang is een gewoonte. Kan dat? Het is een goede gewoonte maar hoe voel je zelf echt bij? Hoever kan het verdiep zoeken? Waar gaat echt om in jou gebeden? In je dachten in de kerk?

Lc 1,26–38

Heb je wel eens verwonder de afgelopen maanden? Het leven is zo bijzonder. Mensen worden geboren en komen tot bloei. En God is zo mens geworden onder ons. In onze spiegel kijken, zien wij de kerststal met alles erop en aan. God heeft mensen nodig samen vertellen zij over het geheim van God die er wil zijn. Dat wij een geschenk zijn voor elkaar in Godsnaam. Vertrouwen wij op God als dragen van het leven? Twijfel wij weleens? En vertellen wij dat aan God? Hoe ver staan wij open voor het geheim van leven? Of willen wij als afgemeten hebben en gepland en schieten wij in de strest? Heel menselijk hoor maar wat doen wij dan. Weg kruimen. De ander de schuld geven of niet meer weten hoe. Kunnen soms de dingen laten zoals het is? Of laten de schuldige stuturen bestaan? Hoe is het leven in zijn totaal? Niet alles is genoemd. Hoe ga je met schuld om? Hoe gaan je om met jouw lichaam? Mag het er zijn? Je seksualiteit belegging? Je boodschappen doen? Je keuze voor de natuur? Het welzijn van de ander? Ben je afstandelijk of dichtbij? Laten wij ruimte maken om ons leven te overzien. En vul het rustig aan…….