Helden van de kerk

Overdenking voor “Zin in zondag”, Omroep Gelderland 18 februari 2024 

Jan-Martin Berghuis, www.getijde119.nl

Wees gewaarschuwd. Ik sta vanochtend een beetje in de ADHD-stand. Want ik ben enthousiast. Enthousiast geworden. Ik ben er vol van, ik ben aangevuurd, ik heb er zin in. 

Vandaar op deze vroege zondagochtend een lofrede. Het is een woord van dank. Beter nog: een woord van hoop voor de kerk en ook uit de kerk. Uit de grond van mijn hart wil ik een aantal mensen bedanken. En daarmee hen bemoedigen. Bedanken we elkaar weleens? Of is het vanzelfsprekend dat iedereen gewoon zijn werk of zijn dingetje in de kerk doet? Week in week uit, jaar in jaar uit. 

Ik wil me niet laten opslokken door sombere verhalen over de kerk. Ik wil nu een lofzang houden op zoveel mensen die de kerk en alle dienstverlening daaruit gaande houden. Het zijn de helden van de kerk.

Wie zijn dat? Hou je vast. De kosters, de kinderwerkers, toiletpoetsers. De krattenvullers bij de voedselbank, klokkenluiders, koffiezetters, handenschudders bij binnenkomst (“Fijn dat je er bent!”). De stoelenklaarzetters, scriba’s, penningmeesters en sprekersregelaars (dat laatste: a hell of a job om elke week weer iemand op de kansel te krijgen). Huisbezoekers, ziekenbezoekers,bloemetjesbrengers.Kerkrentmeesters en kliederkerkvieringvoorbereiders. Makers en bezorgers van het kerkblaadje, de mensen achter de knopjes en schuifjes van geluid, beamer en livestreamcamera. En ga zo maar door. 

Ik wil gewoon even zeggen: ik ben blij met jullie, ik dank God voor jullie. Elke zondag weer. Ook al zou de kerk op zondagochtend leeg zijn en ben jij de enige die daar zit: ik kom preken voor jou, samen zingen en delen met jou. Met een kopje koffie na. Ik zou je willen inlijsten en ophangen op een ereplaats in het kerkgebouw.

Ik zie je. Ja, ik zie ook je worsteling. En als we om tafel zitten mag er ook best eerst even gemopperd worden over wat er niet zo lekker loopt en wat er allemaal beter kan. Laten we eerlijk zijn: soms voelt het aan als moeizaam wandelen door de stroop. Weinig bezoekers, weinig actie en reactie, soms ook een versteende cultuur of betonnen muur van kerkelijke spelregels waar je tegenaan loopt. Dat je je afvraagt: waar doe ik het voor? Het druppel-op-een-gloeiende plaat gevoel. Dat je je afvraagt: wat heeft dit met Jezus te maken? Een goede vraag trouwens die iedereen in de kerk zich mag stellen: wat heeft dit met Jezus te maken?

Maar jij… jij bent er! En misschien ben jij wel het antwoord op die vraag. Misschien ben jij wel de drager of uitdrager van dat Licht van Christus. Ik besef heel goed dat die lange lijst van ijveraars op de werkvloer van de kerk doorgaans niet in the spotlights staat. Het zijn geen podiumdieren, je ziet ze niet. Of alleen als je goed oplet. Ik zie je en geniet van die stoel die je hebt klaargezet, het kerkblaadje dat je in mijn brievenbus stopt en het toilet dat gepoetst is. Prijs God, een schoon toilet! Prijs God, zou Hij niet juist in die trouwe arbeid aanwezig zijn? Het zijn gouden handen en gouden harten die ik zie en zo waardeer. Daar kan geen dominee of organist tegen op. De kerk, dat ben jij! De handen en voeten van Jezus, dat ben jij! Wees je ervan bewust en handel daarnaar. Blijf enthousiast!

Weet je wat het woord enthousiast betekent? Wij vertalen het vaak met woorden als bevlogen, bezield, vol vuur en geestdrift. En dat klopt. Maar in het Grieks, de grondtaal van het Nieuwe Testament, betekent het letterlijk: van God vervuld zijn. God die in en door jou heen werkt. Dat is zò ontzettend dichtbij en concreet. 

Als ik al die ongeziene werkers in de kerk zie word ik daar enthousiast van. Het werkt aanstekelijk. Omdat zij er zijn wil ik er zijn, en mijn aandeel leveren. Samen maak je iets van Jezus zichtbaar. 

Ik moedig je aan: geef niet op, ga door. God ziet in het in de eerste plaats. Luid de klok, zet je koffie, ga onvermoeibaar op bezoek etcetc. en verspreid zo de liefde en vrede van Christus. Wees onverbeterlijk aanstekelijk voor anderen. Je bent het in ieder geval voor mij! Ik zeg en schrijf dit net als de apostel Paulus. In veel van zijn brieven aan de kerk begint hij met een dankzegging en lofrede als deze. 

En als jij die luistert niet naar de kerk gaat…ik zou zeggen: bezoek eens een kerkdienst, kijk of luister ernaar. Niet alleen naar de preek, maar ook speurend naar waar Jezus Zich stiekempjes schuilhoudt in zo’n held die niet in de spotlights staat. Misschien zit hij of zij wel naast je en is Jezus dichterbij dan je denkt.